Główny księgozbiór.

Aisling Biteford

- Mhm.
Pomachała jeszcze Fauntley'owi, ale z jakimś takim smutkiem i zamrugała.
Gdzieś ty była, cholero?
Usiadła wygodniej na krześle i spojrzała na Leah z zastanowieniem. Ale jej nie da się o nic normalnie zapytać.

Maxwell Ingart

- Bo tam jest nieprzyjemnie. I dobrych wspomnień mało. A zobaczymy, jeśli cokolwiek wykombinuję.
Tak, położył akcent na JEŚLI.

Leah Lullietus

Może się powtarzam, ale ja naprawdę w ciebie wierzę
W ostatniej chwili powstrzymała się od stwierdzenia, że jeśli zechce, miłych wspomnień będzie więcej (oczywiście również z akcentem na to i miliard innych jeśli). I tak to wiedział, prawda? A lepiej by było, żeby Iskra nie uczyła się od kuzynki.

Maxwell Ingart

Wydawało się, że nawet jeśli wiedział, to wolał zachować to dla siebie.
- Zobaczymy. - Powtórzył po raz kolejny, wstając i podnosząc donicę z paprocią.
- Idę dbać o kwiaty, do zobaczenia.
Skręcił, ale w głąb biblioteki. O dziwo.

Leah Lullietus

Kiwnęła mu głową na pożegnanie i wróciła do wpatrywania się w Iskierkę. Pytająco, ze zniecierpliwieniem itakdalej.

Aisling Biteford

- Mhm.
Ona natomiast wzrok skupiła na jakimś punkciku na ścianie, kleksie atramentowym?
- Mhm - powtórzyła mechanicznie, sama do siebie.

Leah Lullietus

Chciałaś czegoś? - spytała. Przyjemny ton poszedł gdzieś razem z Marchewkowym. - Bo jeśli tak, byłoby lepiej, żebyś na mnie spojrzała i zaczęła mówić. Nie mam całego dnia.

Aisling Biteford

- Co? - zapytała trochę nieprzytomnie, krzywiąc się okropnie.
Czego znowu, Słońce?
Wyprostowała się na krzesełku, poprawiła swoje trzy opaski we włosach - zieloną, żółtą i niebieską (w tej kolejności).
I uśmiechnęła się trochę kwaśno, tak... nie isiowato.

Leah Lullietus

Odniosłam wrażenie, że masz do mnie jakąś sprawę
Nie, nie odniosła. Ale nie wiedziała, co ma powiedzieć Iskierce. Iskierce, która milczy, więc nie jest Iskierką.

Aisling Biteford

Chciała się na początku wyżalić kuzynce, jaka to ją przykrość potkała, że jest nieakceptowana, że jakaś tam Tabitha mówi jej, że wygląda jak Barbie, wiesz, taka lalka, co to Tim wyrywał jej nóżki i bawiła się nią Ann...
Ale już samo spojrzenie Leah, ten niemiły, tak charakterystyczny dla niej głos - to wszystko sprawiło, że jakoś jej się odechciało.
- Chcesz? - Isie wyjęła z torby słoik (przepraszam, że znów w słoiku, kochanie) z ciasteczkami od Gerdy i położyła je na stoliku.
Odkręciła ów szklany przedmiot z niemałym trudem, a potem złapała jedno ciasteczko i szybko wpakowała je do ust. Ale jeszcze było słychać, gdzieś pomiędzy zębami Iskierki, piosenkę o McDonaldzie.

Leah Lullietus

Kiwnęła głową i wzięła jedno ciasteczko. Wypieki ciotki są tym, czego nie można odmówić. Po prostu. Żadne dbanie o linię nie miało z nimi szans.
Znowu śpiewające? - spytała.
Ale ugryzła je, mimo całej niechęci do piosenek wyśpiewywanych piskliwym głosikiem magicznych ciasteczek. I usłyszała Marsyliankę.
Ciotka się przerzuciła na francuski repertuar? Ostatnio miałam Odę do Radości, a Abbie kolejny staroć Fatalnych Jędz.

Aisling Biteford

- Nie wiem, ja zawsze prawie zmuszona jestem do słuchania w moim gardle... i jeszcze dalej - tu narysowała palcem na brzuchu i klatce piersiowej jakieś zawiłe kreski, że niby układ pokarmowy. - Mamuś przesadza czasami z utrwalaczem. - I sięgnęła po kolejne ciasteczko. Ugryzła je ostrożnie i... to mugolskie ścierwo (zwrot zasłyszany u Leasi), ulubiona piosenka cioci Tessie! Iśka prawie się udławiła, próbując jak najszybciej przełknąć to... ciastko.

Leah Lullietus

Mugolskie ścierwo - powiedziała i zrezygnowała z jedzenia ciasteczek. Ciotkę czasami ponosiło w wyborze repertuaru. Ciągle pamiętała, jak na pogrzebie babki Iskry kurczak nucił marsz pogrzebowy. Takich rzeczy się nie zapomina.
Nie wiem, czemu ciotka nie mogłaby przestać rozkazywać jedzeniu śpiewać. Może niedługo zacznie robić kanapki z wyświetlaczem filmów na szynce?

Aisling Biteford

Uśmiechnęła się szeroko.
- Pisała w liście, o ile listem można nazwać kawałek, wiesz, kawałeczek pergaminu, że ostatnio wysłała, wiesz, Nigelowi, wiesz, do szpitala, koktajle owocowe, których pić nie może przecież, śpiewające jego ulubione piosenki. Jego głosem. A on przecież, wiesz, on może... - Pociagnęła nosem i jakoś tak smutno jej się zrobiło. - Moja mama jest idiotką - fuknęła ze złością i rozgoryczeniem.

Leah Lullietus

Nie mów tak o ciotce, Iskierko - powiedziała, zbyt delikatnie jak na nią.
Czyli jednak mała czegoś się od niej uczyła. Choćby wyzywania ciotki Gertrudy od idiotek, gdy ta mówiła, że Franklin to nie jest chłopak dla niej. Choćby bredzenia bez sensu. Choćby fukania. Zdecydowanie powinna się pilnować.
Chciała dobrze. Założę się, że Frank mógł liczyć na co najwyżej ciastka z arszenikiem.