Korytarz na siódmym piętrze.

Mischa Trachtenberg · Wysłany: Nie 22:06, 25 Mar 2007 Temat postu:

- Mischa Trachtenberg - Odpowiedziała podając mu rękę. - Slytherin także rok szósty. - Po dokonanej prezentacji uśmiechnęła się po raz ostatni. - Dobrej nocy powiedziała odchodząc.

Fauntley Prentice · Wysłany: Nie 22:08, 25 Mar 2007 Temat postu:

- Branoc - rzucił tylko niedbale, odprowadzjąc Ślzigonkę wzrokiem. Potem usiadł na parapecie, rzucając torbę na ziemię.
Niebo już dawno pociemniało.

Fauntley Prentice · Wysłany: Nie 22:15, 25 Mar 2007 Temat postu:

Nie dał rady długo sie oszukwiać. Było zimno. Widoki za oknem nieciekawe. Głodny jest.
Zero rpzyjemności.
Wstał więc i ruszył na niższe piętra. W poszukiwaniu wrażeń.

Terry Wingstock

Przyszedł właściwie nie wiadomo skąd.

Przez chwilę rozglądał się, ostatecznie oparł się o ścianę i głośno wypuścił powietrze nosem. To był ostatni korytarz, jaki pozostał niesprawdzony.

"Szlag..." - mruknął wyraźnie niezadowolony. A tyle razy sobie powtarzał... Rzucać zaklęcie na wszystkie zapiski, by były pozornie bez sensu dla osób postronnych...

Nie wiedział, dokąd ma teraz się udać. Został więc pod ścianą.

Ailith Ingart

Przyszła. Właściwie tylko dlatego, że spacerowała, a raczej snuła się po szkolnych korytarzach, nie bardzo wiedząc, co ze sobą zrobić. Taka chwilowa stagnacja.

Terry Wingstock

Usłyszał kroki.

Odwrócił się i zobaczył nadchodzącą Ailith.

Uśmiechnął się i wyszedł jej na spotkanie:
- Hej... Nie widziałaś może gdzieś tutaj... - lewa ręka powędrowała na kark. Brawo, Terry. Co ty gadasz. Jak widziała, to już po tobie... Zamilknął.
- Dokąd idziesz? - zapytał szybko, zmieniając temat.

Ailith Ingart

Uniosła głowę i spojrzała na niego z conajmniej nieprzytomnym zdziwieniem, jakby ją obudził z lunatycznego snu.
- Idę... Nie wiem, przed siebie - wymamrotała szybko, prostując plecy, a na twarz przywołując obojętny wyraz twarzy. Niestety, wciąż wyglądała jak ktoś, kto nie spał od kilku dni.

Terry Wingstock

Pokiwał głową niezauważalnie.
- To może... Może nie miałabyś nic przeciw... Żebym poszedł z Tobą..? - zapytał niepewnie, wsuwając wolną dłoń do kieszeni.

Maxwell Ingart

Rudzielec stał niedaleko, w niedbałej pozie oparty o schody. Notes wsunął sobie za pasek jeansów, tak, że nie był on widoczny spod koszuli.
Minę miał pełną niesmaku oraz chłodnej, analitycznej oceny. Matrymonialne próby Gryfona chyba nie przypadły mu do gustu. Dlatego też nie miał nic przeciw temu, by wyglądać aktualnie jak duży, rudy bydlak, przyzwoitka oraz strażnik w jednym.

Ailith Ingart

Zerknęła w stronę brata, prostując się jeszcze bardziej.
- Ależ oczywiście, że nie miałabym - oświadczyła z emfazą, - ale mi nie wolno mieć PRYWATNEGO ŻYCIA.
Nie, wcale nie mówiła głośno, tylko bardzo wyraźnie. I nie, wcale się nie skarżyła, skąd.

Terry Wingstock

Nie zrozumiał, bo rosłego rudzielca po prostu nie widział.
Nie zrozumiał, ale specjalnie mu to nie przeszkadzało.
- Oj tam... Od razu nie wolno - uśmiechnął się. Wesoło mu się nagle zrobiło. Jakoś tak. Spontanicznie.

Maxwell Ingart

- Jakoś przeżyjesz - mruknął rudzielec bez większego przejęcia. Utyskiwania siostry były jak deszcz. Człowiek musi się z nimi pogodzić. Po prostu. - I będziemy musieli pomówić. - Obiecał jej, stojąc zaledwie kilka kroków za plecami Wingstocka, którego zmierzył mało serdecznym spojrzeniem.

Terry Wingstock

Zaskoczony obcym głosem odwrócił się.
- O, hej... Nie wiedziałem, że ktoś tu jest. Znacie się..? - zapytał Ailith.

Maxwell Ingart

Kącik ust mu zadrżał niekontrolowanie.
- Czy my się znamy, Aili?

Ailith Ingart

- Pomówić, pomówić - syknęła, wykrzywiając usta w przedziwnym uśmiechu.
Uniosła brwi, co chwila przenosząc spojrzenie szarych oczu z Terrego na Maxa, jak na meczu ping-ponga.
- To jest Maxwell - wskazała na Krukona niechętnie. - A to Terry, tak? Terry.