Korytarz na siódmym piętrze.

Terry Wingstock

- Terry.
Pokiwał głową z uśmiechem, wyraźnie zadowolony, że dziewczyna jednak go pamięta.
- Ah... Cześć, Maxwell... - powiedział powoli. Wciąż się uśmiechał, ale nastrój chyba mu się nieco pogorszył.
Co za Maxwell...?

Maxwell Ingart

- Miło poznać.
Niechętnie wskazany Krukon uśmiechnął się, całkiem miło i wyciągnął dłoń w kierunku Gryfona, powitalnie.
Gorzej było, że podczas uścisku niemal połamał mu palce.
Pierwsze ostrzeżenie.

Terry Wingstock

Otworzył usta i chyba chciał coś powiedzieć, ostatecznie rozmyślił się.

Wsunął uściśniętą dłoń do kieszeni. I kilkakrotnie rozprostował obolałe palce.

- Miałem zamiar odprowadzić Ailith... Nie masz nic przeciwko...? - wbił spojrzenie niebieskich oczy w Maxwella.

Ailith Ingart

- Max - warknęła karcąco, - przestań.
Rany, ale ona nie cierpiała takich sytuacji. Ale miast zaczerwienić się na twarzy, jeszcze bardziej pobladła i zacisnęła dłonie w piąstki, wyrażając bezsilną złość.

Maxwell Ingart

Mina Maxwella mówiła jasno, że ma przeciwko bardzo wiele. I wyraźnie sobie nie życzy takich odprowadzanek.
- Ależ skąd. Zresztą, z miłą chęcią wam potowarzyszę.
Przeniósł wzrok na Ailith. Uśmiechnął się niewinnie, po czym zajął miejsce po jej prawej stronie. Jasne było, że protesty mogą tu niewiele zdziałać. Zgoła nic.

Lucy D. Vivian · Gość

Wstążki. Lucy D. Vivian bezwzględnie nosiła wstążki na końcach dwóch mysich warkoczyków. Wyjrzała zza rogu jak szpieg-amator, potem zakradła się w stronę Ailith, obeszła nieufnie Terry'ego, połaskotała Maxwella po boku i wróciła do rudej z czarującym uśmiechem.
- Cześć, misie.

Terry Wingstock

- Sami damy sobie radę, prawda? - dodał twardo i zerknął na Ailith.

Ailith Ingart

- Cześć Lucy - powitała małą bez zbytnich ceregieli, zachowując śmiertelnie obrażony wyraz twarzy. Splotła ręce na piersiach i wymruczała coś wściekle, wbijając wzrok w podłogę.

Lucy D. Vivian · Gość

- Cudowna atmosfera. Maxwell, czy to prawda, że złamałeś nogę Ianowi, potłukłeś mu żebra, wybiłeś mu zęby i wyrwałeś mu rękę ze stawu? - Lucy popatrzyła na rudego z zaciekawieniem. Wieści widać szybko się rozchodzą. Mała chwyciła Ailith za dłoń.

Maxwell Ingart

Roztargał jedenastolatce włosy poufałym gestem, w powitaniu.
Spojrzał na Ailith, której odpowiedź była mało optymistyczna.
- Raczej nie dacie. - Poinformował Wingstocka z uśmiechem.
A potem wysłuchał wyliczenia Lucy.
- Nie do końca - przyznał. - Niczego nie łamałem.

Terry Wingstock

Drgnął. Prawie niezauważalnie, ale jednak.

- Gwarantuję, że damy - odpowiedział stanowczo.

Popatrzył na Ailith, potem znów na Maxwella. Na Ailith...
Neeh. Nie ma mowy. Nie odpuści.

- Więc...? Idziemy...? - uśmiechnął się lekko w kierunku dziewczyny. Dopiero teraz dostrzegł małą dziewczynkę stojącą obok.
Kiwnął leciutko głową w geście powitania.

Ailith Ingart

Spojrzała na Gryfona ze współczuciem.
- Ny dy rydy, nie przy Maxie - wyjaśniła spokojnie i wzruszyła ramionami.

Lucy D. Vivian · Gość

Wielkie, błękitno-porcelanowe oczy Lucy wpatrywały się w Terry'ego. Niemożliwe, żeby jedenastolatka oceniała tak prędko, lustrowała w ten sposób, nie z taką analityką. Górna warga uniosła się lekko, jakby w geście agresji. Prawie odsłoniła zęby, ale potem szybko spojrzała na Maxwella i szybko pokręciłą głową, jakby w niemym respekcie.
Mocniej ścisnęła rękę Ailith.
- Gdzie chcesz ją zabrać? - zapytała w końcu. Jej głos był śliski od słodyczy.

Maxwell Ingart

- I za moimi plecami też nie - zapewnił rudą z uśmiechem pełnym czułości, jakby była niesfornym kociakiem, który znów pruje firanki.

Terry Wingstock

Kompletnie zignorował uwagę Ailith.
Zerknął na dziewczynkę ze wstążkami.
- No... Nie wiem w sumie. To zależy dokąd chciałaby pójść - powiedział powoli.
Czy mu się wydawało, czy tu się robiło jakoś... Nieprzyjemnie...?