Lekcja pierwsza.

Leah Lullietus · Wysłany: Czw 19:48, 29 Mar 2007 Temat postu:

Wyrażenia bliskoznaczne - stwierdziła, wzruszając ramionami. - Zresztą, słowo transmutacja zawiera w sobie mutację, czyż nie?
Podniosła głowę. Taki gest, który pewnie miał oznaczać 'nie dam się bez walki'.

Ailith Ingart · Wysłany: Czw 19:48, 29 Mar 2007 Temat postu:

Bezceremonialnie i nad wyraz bezczelnie wstała, po czym udała się do drzwi klasy, przy których rzuciła krótkie, pogodne "Do widzenia" i wyszła.
Drzwi trzasnęły.

Mary Emptyline · Gość

- Bliskoznaczne, owszem, bystra uwaga - profesorka nawet nie zareagowała na zachowanie Ailith - Ale jednak zawierająca w sobie przedrostek "trans", co sugeruje odmienność. Sztuka zamieniania ożywionego w inne ożywione nazywa się zaś polimorfią.

Leah Lullietus · Wysłany: Czw 19:52, 29 Mar 2007 Temat postu:

Wiem. Bawiłyśmy się tym kiedyś z... - przerwała. I poprawiła się: - Bawiłam się tym kiedyś. Głównie przemieniałam pająki w mniej obrzydliwe zwierzęta.
Nie była w stanie się uśmiechnąć. Czuła się coraz bardziej beznadziejnie. Tam było po prostu... zbyt nienaturalnie.
Będziemy zamieniać pająki w mniej obrzydliwe zwierzęta? - spytała po chwili milczenia. - Przydatne zaklęcia.

Mary Emptyline · Gość

- Na przykłąd - profesorka machnęła różdżką, przed Leah pojawił się wielobarwny otoczak. Kolejne machnięcie różdżką - na tablicy pojawiły się rysunki, przekroje, wypunktowanie i konspekt.
- A potrafisz zamienić to w opal? - spytała spokojnie.

Leah Lullietus · Wysłany: Czw 19:59, 29 Mar 2007 Temat postu:

Opal jako istota żywa? - Delikatnie uniosła do góry jedną brew. Ale na krótko. Czuła się jeszcze bardziej niż bardziej beznadziejnie. - To mój kamień, wie pani? - dodała po chwili. Miała nadzieję, ze nie brzmi to histerycznie.
Przymknęła oczy i wypowiedziała zaklęcie.
Jak wyszło? - spytała, bojąc się spojrzeć na swoje dzieło. Była w tym calkiem dobra, ale wypadki chodzą po ludziach. Czasem nieprzyjemne wypadki.

Mary Emptyline · Gość

Kamień był na wpół akwamarynem, na wpół ametystem. Był ładny, ale wyglądał jak hybryda barw. Profesorka poprawiła okulary.
- Musisz poćwiczyć - stwierdziła bez emocji - No już. Nie denerwuj się tak. Wszystko w porządku? - spytała w końcu.

Leah Lullietus · Wysłany: Czw 20:05, 29 Mar 2007 Temat postu:

Nie - powiedziała po prostu.
A potem doszła do wniosku, że czarodziejki też muszą mieć swoj chwile słabości. Nie wytrzymała. Poddała się po wielkiej walce ze swoim parszywym humorem i całym światem.
Jednym słowem - rozpłakała się.

Mary Emptyline · Gość

Nie ma nic bardziej żałosnego, niż płacząca czarodziejka.
Te słowa utkwiły w pamięci doktor Emptyline kiedyś bardzo dawno. Miała ochotę je wypowiedzieć, ale równie dobrze sama już nie wiedziała, jak się to skończy. Jej instynkt pedagogiczny podpowiadał jej, że należy dać się dziewczynie wypłakać.
Podała jej chusteczkę.
- No już - pocieszyła ją - Głowa do góry. Musisz tylko poćwiczyć.

Leah Lullietus · Wysłany: Czw 20:11, 29 Mar 2007 Temat postu:

Powiedziałaby, że to nie o to chodzi. Ale nie mogła. No bo jak? I tak by nie zrozumiała tego bełkotu.
Wzięła chusteczkę. Trochę niepewnie, teochę niepotrzebnie. Bo rozpłakała się jeszcze bardziej.
Chusteczka była biała.

Mary Emptyline · Gość

Była. Emptyline poklepała lekko dziewczynę po ramieniu.
- No już, już... - stwierdziła niezręcznie - Chcesz wody z sokiem? Czekolady z bitą śmietaną? - zasugerowała, wyznając zasadę, że w cukrze zawsze znajdzie się odrobina endorfiny.

Leah Lullietus · Wysłany: Czw 20:18, 29 Mar 2007 Temat postu:

Wody - wydukała.
Jednak coś wygrała. Nie poprosiła o czekoladę, choć bardzo jej chciała. Zawsze na przekór.

Mary Emptyline · Gość

Profesorka machnęła różdżką. Krystalicznie czysta szklanka. I jeszcze czystsza, prawdopodobnie źródlana woda.
- Na pewno wszystko w porządku? Ludzie nie płaczą sami z siebie.

Leah Lullietus · Wysłany: Czw 20:21, 29 Mar 2007 Temat postu:

Nic nie jest w porządku - powtórzyła, sięgając po szklankę.
Trochę wylała; ręce trzęsły jej się niemiłosiernie, a przez łzy ledwo widziała. Ale jakoś dokonała niemożliwego i upiła łyk. Jakoś.

Mary Emptyline · Gość

Doktor Emptyline usiadła koło Leah. Spokojnie, z gracją i chłodem. Przyjrzała się dziewczynie. Nie wnikała. Dała jej płakać, histeryzować, wyżywać się.