Stół Huffelpuffu

Aisling Biteford

- No wiesz... - przerwała, uśmiechając się niepewnie. - On cie chyba bardzo lubi? Wiesz, pytał mnie o ciebie wczoraj. Mówił, że jesteś niezwykła!
- Nie, chyba nie mnie - odpowiedziała nowo poznanej koleżance, patrząc na nią z zaskoczniem.

Leah Lullietus

Naprawdę, Iskierko? - Rewelacje kuzynki bardzo ją interesowały.
Tak, dobrze pamiętasz - zwróciła się głośniej do drugiej Puchonki.

Charley Mahony

Charley już sama nie wiedziała z którą z dziewczyn rozmawiała. Uśmiechnęła się do dziewczyn i wykonała taktyczny odwrót. Wstała, rzucając im:
- To na razie!
Po czym wyszła z komnaty.

Aisling Biteford

- Nazwała cię krową? - krzyknęła rozbawiona. - Ciebie? Tak, wiesz, tak mówił, ale ten jego kolega taki dziwny i prychał, jak Namrael... - Uśmiechnęła się, przypominając sobie imię chłopaka - ...mówił, że jesteś niezwykła, wiesz, chyba go nie lubię, tego kolegi, przecież ty jesteś zupełnie wyjątkowa. Bo ona jest wyjątkowa - zwróciła się do Charley. - Naprawdę! - krzyknęła, kiedy zobaczyła, że ta oddala się od stołu Puchonów.
Wrócił jej dobry humor, była uśmiechnięta.
- A my niedługo mamy jakąś lekcję, chyba - szepnęła sama do siebie.

Leah Lullietus

Wyjątkowa? - Z trudem powstrzymałą się od prychnięcia. Ale jakoś się udało. Byle nie obrazić Iskierki. - Też mam niedługo lekcje. Niedługo.

Aisling Biteford

- A mi minęło - szepnęła do Leah, spoglądając na chłopaka siedzącego obok jej kuzynki. Była z siebie dumna.

Leah Lullietus

To on? - szepnęła tak, by chłopak nie usłyszał. - Dobrze, że c minęło. To chyba nie jest chłopak dla ciebie, Isie.

Thrudy Steward

Szybkim, wesołym krokiem weszła na salę, po czym skierowała się do stołu. Spojrzała na dziewczyny obok, uśmiechnęła się, po czym sięgnęła po kawałek babki piaskowej. Do kubka wlała trochę soku, bo bardzo chciało jej się pić.

Aisling Biteford

Oburzyła się. Odłożyła widelec, czując, że robi jej się niedobrze od samego patrzenia na zieloną papkę. Sięgnęła po puchar z sokiem dyniowym, ale zrezygnowała. Spojrzała z wyrzutem na kuzynkę.
- Dlaczego? Wiem, jestem tylko Aisling, twoją Iskiereczką, malutką i głupiutką, tak? - szeptała, czując łzy napływające jej do oczu. Spuściła głowę. Nie płacz, głupia! - powtarzała sobie w myślach, ale im dłużej powtarzała, tym bardziej zbierało jej się na płacz.

Fauntley Prentice

Oderwał wzrok od pergaminu i siegnął po półmisek z sałatką. Dłonie trzęsły mu się, jakby stał godzinę na mrozie.
Naczynie wyśliznęło mu sie z rąk - uderzając o inne półmiski wywołało nieprzyjemny hałas, rozdzierający ciszę panującą w Wielkiej Sali.
Zaklął. Głośno i ohydnie.
Wytarł ubadźgane sałatką ręce w serwetkę i rzucił ją zirytowany na stół.
Porwał list i wyszedł z Wielkiej Sali nerwowym krokiem, starając się za wszelką cenę nie biegnąć.
Nie wyszło mu.

Leah Lullietus

Dlatego - Wskazała głową wybiegającego chłopaka. - Jesteś zbyt dobra dla niego, Iskierko. To nie twój poziom.
Po chwili dodała ciszej:
Taki nerwowy i niewychowany facet nie zasługuje na tak cudowną dziewczynę, jak ty

Aisling Biteford

Spojrzała na nią. Z gniewem.
- A co ty wiesz? Hm, co? I... - Pociągnęła nosem
Wytarła łzę, która popłynęła jej po policzku.
- Zaraz mam lekcje, przepraszam, muszę już iść.
Wstała od stołu i ruszyła w kierunku wyjścia z Wielkiej Sali. Kiedy zamknęły się za nią drzwi, zaczęła cicho szlochać. Powędrowała niewiadomogdzie.

Leah Lullietus

Cała ja - mruknęła do siebie.
Chciała dobrze. Przecież musiała jej chronić, prawda? O co prosiła ją ciotka? Jej obowiązkiem - po tych wszystkich latach siedzenia im na głowach - była opieka nad Isie.
Wstała i ruyszyła w stronę swojej sali.

Thrudy Steward

Nagle wyszła, jakby przypominając sobie o czymś bardzo ważnym.
- Lekcje... - Mruknęła do siebie i wyszła.

Fauntley Prentice

Usiadł tam, gdzie ostatnio, nie zdejmując ani płaszcza, ani szalika. Siedział chwilę bez ruchu, tępo wpatrując się w niewielu uczniów, jacy spożywali posiłki.
Wyciągnął z kieszeni ten nieszczęsny pergamin i przeczytał jeszcze raz. I jeszcze, i jeszcze.
A potem wstał i najzwyczajniej wyszedł.

Właściwie to nie wiedział, po co tu przyszedł.