Stół Huffelpuffu

Moira Agrus

Uśmiechnęła się lekko i wypiła kolejny łyk, przy okazji jakoś tak w dziwnej pozycji spojrzała na zegarek.
- Cóż, chciałaś coś jeszcze, czy tak tylko masz ochotę posiedzieć przy naszym stole? - zaciekawiła się.

Leah Lullietus

Mam ochotę sobie na ciebie popatrzeć. To źle?
Prawdę mówiąc, miała ochotę sobie pobiegać. Albo porozmawiać z kimś ciekawszym. Albo porobić cokolwiek, byleby daleko od pewnych siebie Puchoniątek.
Ale czasem potrzeba odrobiny poświęcienia.

Moira Agrus

- Tak? - Aż zaśmiała się ze zdziwienia. - To musisz mieć naprawdę nudne życie, skoro nie widzisz ciekawszych zajęć.
Prawdę mówiąc Moira nie jest pewnym siebie Puchoniątkiem, tylko głupim Puchoniątkiem, które czasami woli udawać pewne siebie.

Leah Lullietus

Czasem trzeba porobić coś beznadziejnie głupiego i nudnego. Ot tak, dla uspokojenia się - stwierdziła, wzruszając ramionami. - Nie zawsze można biegać po zamku i szaleć, niestety.

Moira Agrus

Rozejrzała się po Wielkiej Sali. Nie było dosłownie nikogo, prócz rudego pan Ingarta przy stole Krukonów. Westchnęła nieco zrezygnowana, gdy skończyła jej się znowu herbata. Ale nie nalała więcej, w obawie o nagłą chęć pobiegnięcia do toalety. Lepiej zawsze tego unikać.
Westchnęła jeszcze raz i odsunęła od siebie talerz, bo zaczął jej przeszkadzać.

[Lyss, zaraz będę, mam obiad ^^"]

Leah Lullietus

[smacznego]

Patrzyła na nią jak na idiotkę. Co to niby miało być? To rozglądanie się, przesuwanie talerzy, filiżanek...
Też zauważyła Marchewkowego. I pomachała mu, nawet nie zastanawiajac się po co. Przyzwyczajenie.
A potem znów wbiła wzrok w Puchonkę, próbując ukryć znudzenie. Za długo była cicho i spokojnie. Zdecydowanie za długo.

Thrudy Steward

Weszła do sali jak najbardziej zadowolona, co właściwie rzadko jej się zdarzało. Swoją połówkę osobowości, która była odpowiedzialna za wywody filozoficzne, schowała gdzieś bardzo głęboko w sobie. Skierowała się ku stołowi Pucholandu, który był, o dziwo, najbardziej zaludniony. Rozpoznała znajome twarze, ale właściwie przyszła tu uzupełnić braki energetyczne.
- Witam szanowne panie. - Uśmiechnęła się i zajęła miejsce przy brzegu, nakładając sobie zaraz potem dwa tosty i sięgając po majonez.

Leah Lullietus

Cześć - powiedziała, patrząc na nowoprzybyłą z niejaką ulgą. Im więcej osób tym ciekawiej, prawda?
Sięgnęła ręką do kieszeni i wyjęła z niej wszyscy-wiedzą-jaki kryształ.
Zostawiłaś w bibliotece. - Wyciągnęła rękę w kierunku Thrudy z niemałą niechęcią.

Moira Agrus

Ziewnęła, ale, jak ją rodzice nauczyli, zasłoniła buzię dłonią.
- Heej... - jak ona miała? Widziała ją chyba kiedyś na jakiejś lekcji, tylko nie mogła sobie przypomnieć.
Kilka sekund później na stole z gracją wylądowała niewielka, brązowa sowa.
Od rodziców, jak zwykle.
Odwiązała list, schowała go do kieszeni i dała sowie kawałek tosta. Sowy lubią takie rzeczy.

Thrudy Steward

Posmarowała tosta dokładnie majonezem, brudząc sobie przy tym palce. Ugryzła większy kęs, po czym zwróciła się do Ślizgonki.
- Zatrzymaj ją. - Stwierdziła krótko, ale dosyć przyjaźnie i spojrzała na koleżankę z domu.
- My się chyba nie znamy, albo ja sobie nie przypominam naszego ostatniego powitania. - Tu przerwała na chwilę, aby nalać sobie kawy zbożowej. - Thrudy jestem.

Leah Lullietus

Wzruszyła ramionami. Kula - kulka? kuleczka? - wylądowała ponownie w jej kieszeni. Talizman.
Nie odezwała się więcej. W zamian za to zaczęła desperacko rozglądać się za innym zajęciem. Znowu spojrzała na Marchewkowego. nie, to był jednak zły pomysł, może nie najgorszy w jej wykonaniu, ale jednak.
W zamian za to nalała sobie kawy i postanowiła jej nie słodzić.

Moira Agrus

- Moira. - Również się przedstawiła. - Miło mi. - Uśmiechnęła się i dała nowy kawałek tosta sowie. A potem ona odleciała, a Moira stwierdziła, że chociaż jest głodna, to nie ma na nic ochoty.
Zaśmiała się cicho pod nosem, widząc znudzenie Leah.
- No cóż, miłe panie... To ja idę. - Westchnęła i wstała. - Do zobaczenia na lekcji Thrudy. Albo w Pokoju wspólnym. Pa, Leah.
Po czym ruszyła w stronę drzwi, a kilka minut później zniknęła za nimi.

Leah Lullietus

Kiwnęła głową na pożegnanie. Tak bez jakiegoś zbędnego entuzjazmu. Ot tak, żeby sobie kiwnąć.
Wpatrywała się nieciekawym wzrokiem w filiżankę. I milczała uparcie, choć zżerala ją ciekawość. Zawsze na przekór.

Thrudy Steward

- No i poszła... - Mruknęła Thru, szukajac jednocześnie jakiegoś punktu zaczepienia na sali. Chwile przyglądała się Krukonowi o rudych włosach, ale wolała zmienićobiekt obserwacji. - Maxwell ma intrygujące włosy. - Stwierdziła nagle.

Leah Lullietus

Podniosła wzrok. I spytała, wyraźnie czymś... zdziwiona? zbulwersowana? nieważne:
Co powiedziałaś?
Dobrze, że zdążyła już postawić filiżankę. W innym wypadku z pewnością by jej wypadła i roztrzaskała się na miliard drobnych kawałeczków.