Izba pamięci

Ian Murray · Wysłany: Wto 18:31, 20 Mar 2007 Temat postu:

Ian uśmiechnął się lekko na wzmiankę o dobrym magomedyku.
- Tłum działa mi na nerwy - sprostował, jednocześnie zaznaczając swą dziwną definicję tłumu. - A ja też tu rzadko przychodzę... ale skoro inaczej się nie da... - mruknął, bardziej do siebie niż do dziewczyny.
Dziś rano wysłał kolejny liścik do Lawinii: Droga L., czy mały spacer do Ministerstwa i zdobycie przepustki do archiwum naprawdę przerasta Twe niewątpliwie wielkie możliwości? - I.M. Ale skoro ona postawiła sobie za punkt honoru ignorować go i zbywać jego podejrzenia słowem "obsesja", musiał szukać gdzie indziej...

Natalie Hepburn · Wysłany: Wto 18:37, 20 Mar 2007 Temat postu: ~*~

Brwi Natalie uniosły się w górę.
- Tłum, powiadasz - zaśmiała się. - Tak, czasem potrafi wyprowadzić z równowagi.
Zerknęła z ukosa na Iana i powróciła do kontemplowania zawartości gablot.
- Z góry wiem, że nic nie znajdę, więc po co to robię? - zapytała samą siebie, nieświadoma, że wypowiedziała swoje myśli na głos.
Po jej głowie wciąż błąkała się treść pewnego pergaminu, który niedawno spłonął na błoniach...
Jak matka mogła zrobić coś takiego. Niepojęte.
Westchnęła, odgarniając z czoła parę niesfornych kosmyków.

Ian Murray · Wysłany: Wto 18:43, 20 Mar 2007 Temat postu:

- Tłum - potwierdził poważnie Krukon. - Pięć, sześć osób zachowujących się zbyt głośno i nieprzewidywalnie...
Na chwilę zamilkł, chowając ręce w kieszeniach.
- Niczego nie szukasz? - powtórzył. Miał irytujący zwyczaj mówienia jeszcze raz tego, co już i tak rzekł jego rozmówca. - Dziwne, bo nie wiem, z jakiej innej przyczyny można by tu przyjść...

Natalie Hepburn · Wysłany: Wto 18:47, 20 Mar 2007 Temat postu: ~*~

- Czytałam o tych gablotach w bibliotece - wyjaśniła Natalie, ze złością odgarniając włosy na bok. - Wiem, co się w nich znajduje, a poza tym... - Przygryzła dolną wargę, spojrzała na Iana i wyprostowała się. - Na pewno nie ma tam nikogo z mojej rodziny.
Kichnęła, zakrywając twarz dłońmi.
- Przepraszam. A wracając do tłumu, to dziwię się, jak wytrzymujesz w Wielkiej Sali podczas uroczystości...
Uśmiechnęła się uszczypliwie i na poły żartobliwie.

Ian Murray · Wysłany: Wto 18:54, 20 Mar 2007 Temat postu:

- Jakoś wytrzymuję - Murray znów wzruszył ramionami, ale po jego plecach przebiegł zimny dreszcz. - Czasem chciałbym, żeby nikogo z mojej rodziny tu nie było, tak jak u ciebie...
Znów poczuł zimno spływające wzdłuż kręgosłupa, tym razem wywołane wspomnieniem martwych spojrzeń sportretowanych przodków, które zdawały się go wszędzie odprowadzać.

Natalie Hepburn · Wysłany: Wto 18:59, 20 Mar 2007 Temat postu: ~*~

Natalie obrzuciła Iana uważnym spojrzeniem.
- Dlaczego? - zapytała, zanim ugryzła się w język.

Ian Murray · Wysłany: Wto 19:01, 20 Mar 2007 Temat postu:

- Bo... - chłopak zaczerpnął powietrza. - Nie chcę być do nikogo porównywany.
Uf, iście gryfońska odwaga. I zdanie składające się z aż sześciu słów.

Natalie Hepburn · Wysłany: Wto 19:09, 20 Mar 2007 Temat postu: ~*~

- Miałam kuzynkę, Agnes - powiedziała cicho. - Zawsze mnie do niej porównywali. Czasem miałam do czegoś motywację, ale... To nie było przyjemne.
Uśmiechnęła się.
- Chociaż chciałabym mieć w Hogwarcie kogoś z rodziny - stwierdziła. - Nie... - zawahała się, szukając odpowiedniego słowa. - Odstawałabym tak bardzo - dokończyła, lekko zakłopotana i odchrząknęła.
- To w której gablotce są ci twoi geniusze, co?

Ian Murray · Wysłany: Wto 19:15, 20 Mar 2007 Temat postu:

- Glenna Murray na pewno była prefektem - mruknął, podchodząc do jednej ze starszych gablot. - Jej ojciec, Muir, nawet nie skończył Hogwartu, wyrzucili go, bodaj za próbę otrucia... niee, moja rodzina nie zalicza się do geniuszy uwiecznianych w gablotach. Raczej do tych, o których nikt głośno nie mówi.

Natalie Hepburn · Wysłany: Wto 19:19, 20 Mar 2007 Temat postu: ~*~

- Za próbę otrucia...? - zaciekawiła się Natalie i wyraźnie się ożywiła. - Naprawdę? A kogo chciał otruć i, przede wszystkim, jak wyglądał?
W pannie Hepburn kiełkował wen. Przez duże Wu.
- Wiesz może? Wiesz?
Wyczarowała sobie notesik i kawałek węgla, po czym utkwiła spojrzenie w Ianie.

Ian Murray · Wysłany: Wto 19:32, 20 Mar 2007 Temat postu:

- Nie wiem, pewnie uwierzył w to, że musi się sprawdzić jako Murray albo że ktoś powinien podtrzymać tradycję. W czasie wakacji podał jakiemuś mugolowi wywar z arniki. Za słaby, żeby zabić... A dyrektor się dowiedział.
Ian po raz kolejny wzruszył ramionami.
- Jak wyglądał? Nie wiem, pewnie miał ciemne albo rude włosy i na pewno niebieskie oczy. Jak wszyscy w rodzinie.

Natalie Hepburn · Wysłany: Wto 19:35, 20 Mar 2007 Temat postu: ~*~

Natalie nie odzywała się przez sekundę.
Szkicowała zawzięcie w notatniku, po czym dopisała parę słów, wyrwała kartkę i nabożnie włożyła ją do kieszeni.
Uśmiechnęła się do Iana.
- Dziękuję.

Ian Murray · Wysłany: Wto 19:48, 20 Mar 2007 Temat postu:

- Dziękuję? - powtórzył jak echo Ian. - Za co?
Wystarczyłoby przeanalizować jakiś dawny kryminał lub naszkicować portret dowolnego Szkota z domieszką krwi z kontynentu, żeby mieć historię podobną do tej rodzinnej opowiastki Murrayów...

Natalie Hepburn · Wysłany: Wto 19:59, 20 Mar 2007 Temat postu: ~*~

- Za podsunięcie pomysłu - powiedziała Natalie, wzruszając ramionami, bezwiednie pogłaskała kieszeń i uśmiechnęła się tajemniczo. - Mogę cię namalować?

[Jeeez, tęsknię za Sarą]

Ian Murray · Wysłany: Wto 22:17, 20 Mar 2007 Temat postu:

Ian zakrztusił się. Bezwiednie przesunął dłońmi po twarzy - wyraźnych, miękkich łukach brwi, krzywiznach nosa, policzkach, kończąc na podbródku.
- Nie mam nic przeciwko - powiedział wreszcie, pokasłując.