Izba pamięci

Fauntley Prentice

Przekrzywił głowę. Dziecinnie.
- Eeee... - powiedział tylko inteligentnie i spojrzał niepewnie na Ślizgona. - Co niby?
Odkręcił i pociągnął sobie zdrowo. Tak, to była chyba jedyna rzecz, jaka łączyła go z rodzicami - lubił takie pijackie spotkania.

Nathan Ebony

- A nic, tak tylko żartofałem- jęknął głucho i przewrócil się na plecy. Z przepastnej kieszeni wytoczyła się jeszcze jedna butelka.
Widać było na niej domową robotę, gdyby poleżała jeszcze trochę, to zapewne straciłaby moc. Zdobywając rekwizyty na to przyjęcie Ślizgon nie próżnował i już po chwili na podłodze, pomiędzy dwojgiem uczniów, legło pęto kiełbasy.

Aisling Biteford

Drzwi skrzypnęły. W Izbie Pamieci pojawiła się najpierw jasna głowa, potem reszta Aisling. Złej i niedobrej, wścibskiej, podsłuchującej, wrednej.

Fauntley Prentice

- A-ha - powiedział i zrobił łyk. - Wiesz... to przykre - jęknął żałośnie, patrząc smętnie, przez otwór w butelce. Nie wiadomo było o co chodzi, ale on lubił bredzić.

Nathan Ebony

-Oooooo- mruknął lustrując na tyle na ile zdołał w obecnym stopniu spicia wzrokiem małą Puchonkę.- Zapałka!- krzyknął odkrywczo i zaprosił ja gestem do środka.

Fauntley Prentice

- Nie zapałka, tylko Isie - fuknął, pociagając hałaśliwie nosem. Bladozielone oczy zaszły mu chyba łzami.

Nathan Ebony

- A co to ma do rzeczy...?- zapytał po czym przylgnął całym ciałem do Puchona. Ręką niewprawnie otarł mu łzy i po raz kolejny podniósł zakurzoną od leżenia na podłodze, i, mogłoby się zdawać- zapomnianą-, cytrynę.
- To na otarcie łez...

Fauntley Prentice

- Bo zapałka nie jest Isie, a Isie nie jest zapałką - wyjaśnił markotnie, spuszczajac głowę; ciemnobrązowa czupryna opadła mu na twarz.
Pociągnął znowu nosem i spojrzał nieufnie na cytrynę.
- Ny - mruknął. - Ta cytryna jest... cytryną. A ja nie lubię cytrynyyyyyy.

Nathan Ebony

- P...p...przepraszam!- i nietrzeźwy Slizgon zalał się łzami. Jak mógł, jak mógł jakąś Isie pomylić z zapałką?! Nie miesciło mu się to w głowie, aktualnie pustej.

A twarz Nathana wyrażała głęboką tęsknotę za rozumem.

Aisling Biteford

Zamrugała. Raz, drugi.
A potem skrzywiła się z niesmakiem.
- Pijecie - stwierdziła, jakże odkrywczo, podchodząc bliżej. Przykucnęła, spoglądając dziwnie na Fauntley'a.
- Mogę?

Fauntley Prentice

- Wybaczam ci, mój towarzyszu niedoli - powiedział, obejmując Nathana ramieniem. - Wiesz co ci powiem? Taki już nas los. Widzisz, ty mylisz Iskierkę z zapałką, a ja jestem kretynem, którego wszyscy mają za szlachetnego rycerza i... iiiii... i Chłopcem Do Marnowania Czasu, i Gryzakiem iiiii... i mnie nienawidzą, iiii... - zamknął się wreszcie.
- Możesz, Isie - powiedział i wykonał ruch jakby chciał pogłaskac ją po głowie, ale mu nie wyszło.

Nathan Ebony

- No przecie zapraszaliśmy- załkał by już po chwili wznieść swoją pękatą butelką toast:
- Za deficyt cytryn w kraju! Za zło, za pomyłki i za zdrowie! Za przyjaźń! Za...za...za...
Pomysły mu się skończyły, a gładkie czoło chłopaka nie zostało już zmącone jakąkolwiek głębszą myślą.
- Nie jesteś głupiii, mój miły. Jesteś najwspanialszym przyjacielem, a w dniu Twoich urodzin, mój drogi, chciałbym ci zaśpiewać!

Fauntley Prentice

- Ale ja nie mam dzisiaj urodzin, bo, bo... - zawahał sie na chwilę, spoglądajac za okno. - Bo w moje urodziny nie świeci słońce!
Znowu pociągnął nosem. I jeszcze raz.
- Isie, wiesz co? - jęknął. - Ja prze... przepraszam za tamto. I powiedz Leah, że ją też przepraszam. Już mniejsza o to, że jest suką. - Zawiesił smętnie głowę i zanucił coś pod nosem.

Nathan Ebony

- CO?! Leah to p...p...pies?!- krzyknął zdziwiony.- Ja od samego początku wiedziałem, że ona nie jest człowiekiem, że ona coś ukrywa, że ukrywa jakąś... tajemnicę. O tak! Przede mną nic się nie ukryje! Chyba zawiadomię o tym profesor Emptyle! A może Amptylie? Nie, Mc'Ptyle...
Uśmiechnął się do obojga nowych przyjaciół i oparł plecami o jedną z drogocennych gablot.

Aisling Biteford

- Nie mam zamiaru jej przepraszać - fuknęła, siadając obok niego. - Jestm głupia, ty nie jesteś głupi, mozę jesteś, nie wiem, nie znam cię, teraz pijesz, nie pomyślałabym, że pijesz...
Pociagnęła nosem, spoglądając tęsknie na butelkę.
Ja nie piję. Nie pijesz, głupia. Jesteś głupia, skoro chcesz się napić, pamiętasz, Leah się z ciebie śmiała wtedy...?