Lekcja trzecia.

Mary Emptyline · Gość

Temat: Przemiany Wzorca - zadania.

[Środa, 19:30]

Emptyline prawie się spóźniła. Ale w porę otworzyła klasę, podwinęła szatę pod kostki, przemaszerowała przez salę. Odetchnęła z ulgą, siadając za biurkiem.

Maxwell Ingart

Ingart ze swoim zwyczajowym "dzień dobry pani profesor" zajął miejsce na samym tyle. Tak było bezpieczniej.

Mary Emptyline · Gość

- Do przodu, Ingart - warknęła, nawet na niego nie patrząc i kreśląc coś po jakimś zapisanym pergaminie. Coś może podpowiadać, że jest to praca domowa.

Maxwell Ingart

Bez protestów zajął miejsce przy oknie. Niby z przodu, ale w optymalnym oddaleniu. Głupi nie był.
I chyba go martwiła ta praca.

Ian Murray

Ian przywitał się, zdobył nawet na jakiś szczątkowy ukłon, po czym usiadł jak najdalej od okna. Widok zielonej przestrzeni za tymże nie budził w nim tęsknoty za przyrodą, tylko nieprzyjemne ssanie w żołądku.

Amelia Hammett

Amelia wpadła do klasy dźwigając wypchaną książkami torbę.
- Dzień dobry - odetchnęła i zajęła miejsce w ławce. Mniej więcej środkowej, żeby nie było.

Thrudy Steward

Przywitała się cicho i weszła powoli do sali. Usiadła w pierwszej ławce, ale jak najdalej od reszty. Właściwie nie miała ochoty na rozmowy. Właściwie nie spodziewała się jakiegokolwiek dialogu. Nadzieja bywa zgubna- pomyślała i przełknęła ślinę na myśl o lekcji, na której nie potrafi porządnie się wypowiedzieć.

Mary Emptyline · Gość

- Świetnie, uznam to za konieczny komplet - jęknęła kobieta z rozpaczą - Panie Ingart, ładna praca, chociaż za krótka. Zadowalający.
Zaklęciem posłała idealnie zwinięty pergamin w stronę Maxwella.
- Dzisiaj - uderzyła różdżką w otwartą dłoń - Zajmiemy się zagadnieniem przemian Wzorca w praktyce. To nie jest coś, co można rozrysować, chyba, że umiecie narysować coś w pięciowymiarze.
Rozdała każdemu z was po szklanej, idealne wyprofilowanej kulce. Machnęła różdżką w stronę tablicy. Wypunktowanie działań, przekrój i konspekt odnośnie jednego, cholernego guzika. Z tym, że guzik w założeniu ma mieć małe, sztuczne brylanciki, trzy dziurki i pulsować wewnętrznym światłem.

Ian Murray

Wziął kulkę i zmrużył oczy, gorzko żałując, że nie pojawiał się na transmutacji częściej.
Przynajmniej wiedział już, czemu tak rzadko na nią przychodził. Po prostu nie cierpiał, nie cierpiał, nie cierpiał...
Dalej wpatrywał się w kulkę, jakby mógł ją chociaż spopielić spojrzeniem.

Thrudy Steward

Powoli, znacznie wolniej niż zwykle wyjęła wszystko, co było potrzebne, z torby. Związała naprędce włosy i wzięła do ręki kulę. Forma niedościgniona kołatało się gdzieś w zakamarkach jej umysłu, gdy próbowała znaleźć idealną duszę. Zaprzestała jednak i z determinacją zaczęła studiować instrukcje na tablicy.

Amelia Hammett

Skoro on dostał Zadowalający, to ona polegnie na całej linii.
Wzięła kulkę do ręki, oglądając ją dokładnie, zerkając jednocześnie na tablicę. W końcu odłożyła ją na ławkę i skupiła się na niej, jakby chciała dostrzec te nieszczęsne atomy. Ich ułożenie. A potem machnęła różdżką, zmieniając w myślach ich ustawienie według Wzorca.
Przed nią leżał guzik. Z trzema dziurkami. Bez brylancików, za to chyba z węgielkami. I napewno nie lśnił wewnętrznym blaskiem.

Maxwell Ingart

Ingart bez słowa wsunął pracę do torby. A co tam, był zadowolony.
Jednakże, jako że zadowolenie nie trwa długo, zabrał się za robotę. Zasada pierwsza - rozkładać pracę na części. W skupieniu rozłożył materiał na części, chwilę mocował się z ilością, po czym starannie zabrał się za przeobrażanie wzorca.
Stosik małych, mandarynkowych świecidełek.
Masa na guzik w ostrej barwie marchwiowego soku.
Pomarnuje co prawda sporo czasu, ale ułozy to cholerstwo przy pierwszym podejściu.
I dużo zabawy z lepieniem...

Mary Emptyline · Gość

- Fantastycznie, panno Hammett - stwierdziła kwaśno Emptyline - Dostrzegam panny ukryte marzenie co do pracy w kopalni. Ale po ciemku, to może panna co najwyżej obłapiać Ingarta. Jedyne, co się mu chwali, to to, że wykorzystał część z tego czasu, by poświęcić ją na panny korepetycje, bo tak pewnie nie potrafiłaby panna odróżnić guzika od kulki.
Spoglądała na wyczarowany przedmiot. Dała Amelii kolejną kulkę. Spojrzała na resztę klasy powoli, z wyczekiwaniem. Skrzywiła się na kolor Ingarta, uśmiechnęła na widok determinacji Murraya i na widok studiującej Steward.

Ian Murray

Trzask.
Kulka Iana wyglądała tak, jakby ktoś idealnie równo odciął jej górną połowę. I miała teraz bardzo ostre krawędzie. Pobladły ze złości Krukon przycisnął do ust skaleczony kciuk.

Mary Emptyline · Gość

- Samobójstwo to nienajlepszy pomysł - Emptyline podała chłopakowi następną kulkę - To ma być guzik, Murray. Gu-zik.