Sowiarnia

Namrael Vivian

Zniżył glos niemal do szeptu. "Akurat Twoja obecność jakoś w ogóle mi nie przeszkadza..."

Leah Lullietus

Iskierko - powiedziała miękko. - Nie oburzaj się tak. Przecież wiesz, że ja mam po prostu taki niewyparzony...
Przerwała. Isia sama sobie dokończy.

Aisling Biteford

- No, Leah, wiesz, ja tak Ci zazdroszczę. Wszystkiego. - Uśmiechnęła się smutno. - Ja nie mam znajomych, nie mam! I pewnie teraz pomyślisz, ze się nad sobą użalam, ale...

Leah Lullietus

Ja też nie mam. Ale z tym żyję - Uśmiechnęła się smutno. Bardzo smutno. - Jestem ostatnią osobą, której powinnaś zazdrościć.

Sheena Sargeant

Sheena zarumieniła się i odwróciła wzrok. Pierwszy raz jej się zdarzyło, żeby jakiś chłopak tak ją onieśmielał.
- Jeśli nie masz tu nic do załatwienia to chętnie potowarzyszę ci moją obecnością w schodzeniu na dół - palnęła totalną głupotę i prawie ugryzła się w język

Namrael Vivian

Namrael uśmiechnał się. Wciąż mówił bardzo cicho. "W obliczu Twojej propozycji wszelkie plany jakie mogłem mieć w związku z tym miejscem bledną i rozwiewają się niby pył na wietrze..."

Aisling Biteford

Aisling spojrzała na kuzynkę. Dopiero teraz zrozumiała, jakie to było niataktowne.
- Przepraszam - mruknęła. - Nie chciałam... Ale wiesz co? Dość tych pogaduszek wśród sów. Nie lubię tego miejsca. Chodźmy gdzieś, co?

Sheena Sargeant

Nieśmiało odwzajemniła uśmiech, po czym bez słowa zaczęła schodzić ze schodów.

Leah Lullietus

W sumie... - rzuciła listem o posadzkę. - Napisz cioci, że ją kocham i dziękuję za pamięć.
Ziewnęła. Niespodziewanie i nietaktownie.
Chyba się położę. Dawno nie spała. Wybaczysz?
Wyszła, zanim Isie odpowiedziała.

[muszę iść. wybacz, Jadziu :*]

Namrael Vivian

Odczekał, aż Sheena wyszła, uśmiechnął się szeroko do Ślizgonki i jej... kuzynki? nma pożegnanie po czym ruszył za gryfonką.

Aisling Biteford

Zamrugała oczami. Leah była miła, kochana... Była jej kuzynką. Ale kiedy tak nagle znikała, zanim Aisling zdążyła cokolwiek powiedzieć, blondynka miała ochotę ją rozszarpać.
Pokręciła ze smutkiem głową, a stwierdziwszy, że ma ochotę na trochę spóźnioną kolację, powędrowała do Wielkiej Sali.

Sheena Sargeant

Odczekała, aż mała Puchonka minie ich na schodach i zatrzymała się, sprawiając, że chłopak prawie na nią wpadł. Poprawiła trochę nerwowo kosmyk włosów i uśmiechnęła się. SPOKÓJ!!! nakazała sobie w myślach. Masz doświadczenie, nie zachowuj się jak niewinna Puchonka, która pierwszy raz w życiu zobaczyła mężczyznę. To ją uspokoiło.
- Naprawdę ojciec zrobi ci kzywdę? - zapytała trochę niepewnie.

Namrael Vivian

Jego uśmiech spełzł z twarzy jak wąż z pochylni pokrytej tłuszczem. "O tak..." stwierdził cicho.

Sheena Sargeant

Wysiliła się na jakąś twórczą myśl, ale nic mądrego nie przyszło jej do głowy. Kolejnych pytań też nie chciała zadawać. Zastanowiła się, co mogła zrobić lub powiedzieć, żeby Ślizgon ponownie się uśmiechnął.
- Do ferii jest jeszcze sporo czasu. Skoro niepewny jest twój los po nich, trzeba ci będzie chociaż umilić życie przed nimi. - Uśmiechnęła się promiennie, mając nadzieję, że Namrael zrozumie aluzję i również się uśmiechnie.

Namrael Vivian

Uśmiech powrócił, choć trochę niepewny. "Taak... Trzeba." Westchnął boleśnie. "Wybacz, ale jestem strasznie zmęczony. Idę spać." Przez moment jakby się wahał, po czym zrobił coś niespodziewanego. Ujął jej dłoń i ucałował, po czym szybko zbiegł po schodach i znikł gdzieś w ciemnych korytarzach Hogwartu.

//wybacz, muszę iść. MAm nadzieję, że zakończenie Ci się spodoba XD