Stół Ravenclawu

Matthew Gainsborough

Wszamał skromne trzy naleśniki.
I wychylił do dna swój kubek soku z dyni.
A kiedy już odstawił go na bok, na jego twarzy zagościł błogi uśmiech.
- Oj... Najadłem się - oświecił Natalie. Bo pewnie się nie spodziewała.

Natalie Hepburn

Uśmiechnęła się szeroko.
- Ja również.

Matthew Gainsborough

Zerknął w kierunku dzieci. Rudowłosa właśnie otrzymała od malca obok pokaźny stosik kart i uśmiechała się z zadowoleniem, on sam zaś wsuwał nowy nabytek do klasera. Dzieciaki skupione obok zerkały uważnie na zbiory jednego i drugiego.
- Ups... Twoi modele już się nie bawią... - wskazał ruchem głowy dzieciaki obok.

Natalie Hepburn

Przechyliła głowę nieco w bok i przelotnie zerknęła na dzieciaki.
- To nic - odparła. - Będą następni.

Matthew Gainsborough

- Chodź, nie ma tu co siedzieć... - wstał i strzepnął z ramienia jakiś niewidzialny pyłek.

Natalie Hepburn

Skinęła głową.
Toteż, natenczas, albowiem, onegdaj... Wyszli.

Crystal Sanders

Droga minęła im całkiem szybko, prawdopodobnie dlatego, że się spieszyli. Crystal usadowiła się za stołem, nie czekając na chłopaka nałożyła sobie na talerz naleśnika oraz kilka grzanek i zaczęła najspokojniej w świecie jeść...

Matthew Gainsborough

- Smacznego - mruknął po prostu, zabierając się za pałaszowanie placka z owocami.
Teoretycznie powinien był podtrzymywać jakąś konwersację... Z drugiej strony...
Nie był typem gaduły.

Crystal Sanders

-Dziękuję i nawzajem.-odpowiedziała krótko.
Za brak konwersacji, była mu właściwie wdzięczna... nie cierpiała rozmawiać gdy jadła...

Matthew Gainsborough

Najspokojniej w świecie spożywał, kontemplując siedzące nieopodal maluchy, śmiejące się z jakiegoś malca, który przedrzeźniał nauczycieli.
- Soku...? - zaproponował, wskazując dzbanek dyniowego czegoś pędzonego przez skrzaty.

Natalie Hepburn

Natalie Hepburn, być może dotąd niezauważona, siedziała kilka metrów dalej od tajemniczej blondynki oraz Matta i zawzięcie rysowała coś w swoim większym szkicowniku.
Ściągnięte brwi i przygryziona dolna warga sprawiały, że wyglądała na naprawdę zajętą.
Cóż, niestety, a może stety, sztuka też potrzebuje czasem wytchnienia.
Gdy uniosła głowę znad pracy, jakoś tak się złożyło, że uśmiechnęła się do pana Gainsborough, przy okazji popijając sok z dyni.

Crystal Sanders

Właśnie kończyła jeść, gdy padło pytanie.
-Można-odparła unosząc od niechcenia szklankę.

Matthew Gainsborough

Siedzący nieopodal Matta barczysty, jasnowłosy siódmoklasista wstał właśnie od stołu, kontynuując dialog ze swoją małą, pękatą towarzyszką, wpatrzoną w niego jak w cud świata i sprawiającą wrażenie naprawdę zainteresowanej technikami ataku w quidditchu.
Matt kątem oka zerknął w tamtym kierunku... I oto, proszę! Zza schabopodobnego wielkoluda uśmiechała się do niego sama panna Hepburn.
Uśmiechnął się również i (dyskretnie bo dyskretnie, ale...) pomachał powitalnie dłonią.
Zaraz potem napełnił kubeczek panny Sanders.
- Bardzo proszę.

Natalie Hepburn

Czy to jej wina, że odczuwała na jego widok ciepło w środku?
Odmachała i czym prędzej dopiła sok, by zgarnąć ze stołu węgielki oraz pojedyncze kartki papieru.
Tak, panna Hepburn chyba się do nich właśnie dosiadła.
- Cześć - powiedziała cicho, dając panu Gainsborough cmoka w policzek.

Crystal Sanders

-Dzięki.
Crystal spojrzała na chłopaka i zauważając że do kogoś macha obróciła się w tamtym kierunku. Dziewczyna, wyglądająca na całkiem miłą. Ciekawość panny Sanders, wzbudziło jednak to co leżało przed nią, a dokładniej był to szkicownik. Chwilę później dziewczyna się do nich dosiadła.
-Hej.