Stół Slytherinu

Namrael Vivian

Wyszczerzył zęby. Niepokojaco przypominał przy tym jekiegoś dawnego przodka dzisiejszych wilczurów. "O, proszę. Jaka teraz obrzydzona! A jeszcze nie tak dawno..."

Ailith Ingart

Zacisnęła zęby i wymierzyła Namraelowi celny policzek. Niezbyt mocny, jednak zostawiający czerwonawy, piekący ślad.

Leah Lullietus

Przepraszam, ze przeszkadzam w rozmowie - Akcent na słowie rozmowa był aż nadto sugestywny. - Mam nadzieję, że nie używaliście krzeseł jako argument ów, bo chciałabym usiąść. Mogę?
Uśmiechnęła się, a przynajmniej miała taki zamiar.

Ailith Ingart

Opuściła rękę i spojrzała rzeczowo na Leah, oceniając ją jak kawałek mięsa u rzeźnika. Wzruszyła ramionami i niedbale odgarnęła rude włosy za uszy.

Namrael Vivian

Nie przejął się chyba zbytnio. Nawet nie uniósł odruchowo ręki do twarzy, jak to zwyle robią w takich wypadkach ludzie. Taki wytrzymały? Czy może przywykł? Kpiący wyszczerz zmienił się jednak w zatroskaną minę balansującą na granicy między parodią a faktycznym zasmuceniem. "Ojej, zdenerwowałem Cię? Przepraszam, myślałem, że już się przyzwyczaiłaś..."

Zerknał na Leah i uśmiechnał się szarmancko. "Po co krzesła gdy są różdżki?"

Leah Lullietus

Z przyzwyczajenia - odpowiedziała. - Na różdżce nie usiądę, nawet będąc mistrzem transmutacji. No, chyba że na cudzej
Nie zwróciła uwagi na rudowłosą dziewczynę.

Ailith Ingart

- O, widzisz Namraelu, już znalazłeś chętną do swoich zabaw - mruknęła bezczelnie, wspierając szczupłą dłoń na biodrze.

Lucy D. Vivian · Gość

- Jemu chyba chodziło o to, że nie będą się bić krzesłami, tylko na zaklęcia - zauważyła beztrosko Lucy. Ślad na twarzy jej brata wywołał w niej nutkę jakiegoś optymizmu.
- Ładny cios, pani Ingrot - powiedziała nieswoim tonem.

Leah Lullietus

Zabaw? - Uniosła delikatnie jedną brew. Nigdy nie była w tym najlepsza. - Ach, no tak. Gryffindor. - Zaklęła pod nosem. - Nikt ci nie mówił, że twoje miejsce jest tam? - Wskazała stół w złoto-czerwonych barwach. - Tu się TAKICH nie toleruje.

Ailith Ingart

Ponownie obrzuciła Leah niezbyt przyjaznym spojrzeniem.
- I vice versa, moja droga - wyszczerzyła równiutkie zęby w parodii uśmiechu.

Lucy D. Vivian · Gość

Pociągnęła smutno noskiem.
- Jak to nie? Dlaczego nie? - zapytała grzecznie - Toż to był cios w samo serce, pani Ingrot - wstała z emfazą z krzesła i podparła się na ramieniu Ailith - Zostałam śmiertelnie ugodzona, niczym sztyletem, co tysiąc nocy tkwi w jątrzącej się ranie!

Leah Lullietus

Ale ja przynajmniej jestem u siebie
To powiedziawszy, ponownie odwróciła się w stronę chłopaka, nie mając zamiaru kontynuować rozmowy z rudowłosą.

Namrael Vivian

"Co Ty ostatnio czytałaś?" Namrael zdecydowal się chyba zostawić Ailith i Leah samym sobie.

Lucy D. Vivian · Gość

Lucy burknęła pod nosem słowa typu 'morderstwo' 'pogrom' 'niedola' 'rozkład'.
- Ciekawe, czy wie, jak smakuje jej... - ugryzła się w język - ... szynka na talerzu.

Namrael Vivian

Pokręcił głową. "Moze lepiej nie próbuj..." Zwrócił się w kierunku nowoprzybyłej Ślizgonki i obdarzył ją uśmiechem nr 45 - czarujacy i szarmancki, acz z lekką nutką dekadencji.