Dziedziniec

Judy Rosewall

- Ano. Poruszałabym się trochę. - spojrzała tęsnie w bliżej nieokreślonym kierunku - Szkoda, że w Hogwarcie nie ma basenu... Ale wracając do naszej sztuczki: nie wierzę, że tego nie wiedziałaś. Trzeba kopnąć trzy razy w tą cegłę - zademonstrowała ruch, po którym cegły utworzyły wąskie przejście, na końcu którego widać było obraz będący jednocześnie wejściem do Pokoju Wspólnego Slytherinu - Niezłe skróty, prawda? No to jak, idziemy do środka czy przewietrzymy się jeszcze trochę?

[wybieraj. ja nie wiem jeszcze gdzie tu można iść;P]

Leah Lullietus

Dobra, wchodzimy. - Postawiła nogę w przejściu i wpadła na genialny pomysł. - Kto ostatni, stawia coś ciekawego w Trzech Miotłach!
Wybiegła.

Maxwell Ingart

Chłopak przysiadł na niskim, kamiennym parapecie, rozluźniając błękitno-srebrny krawat, dotychczas zaciskający się na szyi niemal wisielczą pętlą. Rozejrzał się po dziedzińcu w poszukiwaniu ewentualnego towarzystwa.
Nie było nikogo. Zarówno nauczyciele, jak i uczniowie, musieli wciąż siedzieć w Wielkiej Sali.
Tym lepiej.
- Incendio. - Punkt żaru rozjarzył koniec papierosa, gdy krukon przysunął do niego różdżkę. Woń tytoniu rozeszła się w chłodnym, porannym powietrzu. Rude włosy opadły w tył, gdy ich właściciel odchylił głowę, z wyraźną lubością zaciągając się białą smugą dymu.
Nałóg nałogiem. Było przyjemnie.

Ailith Ingart

Nie wiadomo skąd i kiedy, za plecami Maxwella znalazła się szczuplutka dziewczyna o ognistych włosach, ubrana w zwykłą szkolną szatę, bez płaszcza czy jakiegokolwiek cieplejszego odzienia.
- Akuku - mruknęła mu do ucha i zaraz się odsunęła. - Palimy, co?
Skrzywiła się z niesmakiem i skrzyżowała ręce na piersiach.

Maxwell Ingart

- Palimy - przyznał leniwie, robiąc siostrze miejsce na parapecie obok siebie. - A co, szpiegujemy?

Ailith Ingart

- Nie - odpowiedziała krótko, bezczelnie stojąc. - Czy sądzisz, że jakakolwiek dziewczyna chciałaby całować zbuntowaną popielniczkę?
Przechyliła głowę i spojrzała na brata spod zmarszczonych brwi.

Maxwell Ingart

- Tak się tym przejmujesz? - roześmiał się, gasząc niedopałek i wsuwając go do kieszeni.

Ailith Ingart

- Więzy krwi, braciszku, więzy krwi - mruknęła z niesmakiem, jakby wypowiadała największe przekleństwo tego świata.
- Muszę o ciebie dbać - dodała jeszcze, po czym odeszła, zostawiając go samego. Wróciła do zamku.

Charley Mahony

Usiadła w bezpiecznej odległości od innych, na murku. Oparła się plecami o kolumnę podtrzymującą dach, nogi wyciągnęła przed siebie. Jedną rękę położyła sobie na brzuchu, druga zwisała swobodnie. Palce muskały ziemię. Co jakiś czas wyrywała długie źdźbło trawy i dzieliła je wzdłuż, na kilka cieniutkich części.

Charley Mahony

Znudziło jej się samotne siedzenie na murku. Wstała, otrzepała spodnie i wybrała się do zamku. Robiło się późno i zimno. Przeciągnęła się, bo mięśnie zaczęły ją boleć od siedzenia w jednej pozycji i wróciła do zamku.

Ailith Ingart

Wpadła na dziedziniec, przeskakując po kilka schodków od wejścia.
Było coraz zimniej, śnieg właściwie nie przestawał padać, ale dziewczynie najwidoczniej to nie przeszkadzało.
Nie miała płaszcza, nie miała niczego cieplejszego poza standartowym szkolnym mundurkiem. Roztarła nadgarstki, powoli przechodząc ku palcom i odgarnęła niesforne kosmyki z twarzy. Zatrzymała się na moment, spoglądając ku zamkowym wrotom, a zaraz potem pobiegła dalej.

[Aaa, konkretnie: TERAZ _nie ma_ jej na dziedzińcu ;).]

Maxwell Ingart

A on wyniósł się niepostrzeżenie, nie czyniąc hałasu swoją osobą. Nie miał w tym interesu.

Namrael Vivian

"To co, Max?" spytał NAmrael, popatrując z pewną ciekawością na swego kuzyna. "Gdzie idziemy? Bo tutaj chyba nie da się normalnie rozmawiać..." Istotnie, ledwo Krukon i Ślizgon wyszli z zamku odbili się od ściany hałasu tworzonej przez bawiących się na śniegu uczniów Hogwartu. Wszyscy korzystali z krótkiego okresu pozbawionego lekcji.

Maxwell Ingart

- Czemu nie tu? Przemiłe miejsce. A przynajmniej bardziej dyskretne niż Wielka Sala.
Chłopak wzruszył ramionami, zajmując miejsce na swoim zwyczajowym parapecie gdzieś w rogu dziedzińca. Wygodnie podkulił jedną nogę, drugiej pozwalając zwieszać się ku ziemi, i wyciągnął z kieszeni niewielki kawałeczek papieru.
- Zgaduj co mam.

Namrael Vivian

Pokręcił głową, podchodząc do niego. "Nie mam pojęcia. List z domu? Mapę zamku? Wiersze miłosne od napalonej puchonki?"