Jezioro

Abigail Patton

- Ładna. Uuu, chyba coś jej jest? - Zapytała głupio, patrząc na tylną nóżkę stworzonka. - Wiesz, no, kiedyś miałam mysz, i jeśli coś, to ja mogę pomóc...O ile oczywiście chcesz. - Powiedziała szybko.

Terry Wingstock

Podrapał się po głowie, spoglądając nieufnie na Puchonkę.
- Wiesz... Ona teraz jest uśpiona zaklęciem. Niech trochę odpocznie, potem się pomyśli - odpowiedział uśmiechając się leciutko. I zamknął myszkę w dłoniach.
Żeby było jej cieplej.

A potem zmierzył Abigail badawczym spojrzeniem.
- Znowu sama...? - zapytał, a raczej stwierdził fakt. I znów gapił się na wodę.

Abigail Patton

- Sama, sama. Ja ogólnie często jestem sama. - Powiedziała rzeczowo. - Wiesz, to pewnie brzmi, jakbym się narzucała, i użalała nad sobą, ale naprawdę tak nie jest!... - Wiedziała, jak to głupio brzmi, ale musiała coś powiedzieć.

Terry Wingstock

- A ja zawsze myślałem, że Puchony się razem trzymają - pokręcił głową w zamyśleniu.

I wstał. Długo już tu siedział. Za długo. Poza tym chłodno się zrobiło.

- Muszę lecieć. Trzymaj się, Abi - powiedział i ruszył w stronę zamku - Nie siedź za długo, bo się przeziębisz - rzucił jeszcze, nim zupełnie znikł ci z oczu.

Abigail Patton

- Na razie. - Rzuciła w przestrzeń.
Po chwili wstała, otrzepała szatę i ruszyła szybkim krokiem do zamku.

Thrudy Steward

Usiadła powoli przy brzegu i zdjęła buty. Było zimno, ale czego się nie robi dla perwersyjnych przyjemności. Skarpetki zwinęła w kulkę i włożyła do kieszeni szaty. Przechyliła się do tyłu, by po chwili leżeć na trawie ze stopami muskanymi wodą. Gwiazdy błyszczały na tle granatu nieba, może mrugały do niej przyjaźnie. Chciała tak patrzeć wiecznie, nawet jeśli oznaczałoby to lodowato zimne nogi i grypsko.

Thrudy Steward

Jezioro wyglądało tak, jak wczoraj, tylko ona się trochę zmieniła. Nabrała pewności, że lubi gdy jest jej zimno i lubiwpatrywać się w niedoścignione i dalekie gwiazdy. Wyciągnęła jedną z kul i zastanowiła się, jakby to było, gdyby była jak wszyscy.
- Jestem praktycznym zastowaniem kwadratury koła - powiedziała do siebie, lecz już nie tak cicho jak zwykle, po czym zaczęła się śmiać. I trudno było powiedzieć, czy to tylko histeryczny śmiech, czy może żałosne, ukryte łkanie.

Mischa Trachtenberg

Idąc nad jezioro ujrzała jakąś dziewczynę. Podeszła do niej bliżej i skrzyżowała ręce na piersiach. - A ty się ukrywasz, czy jesteś jedną z tych szarych myszek, słodkich Puchonek? - Nie miała ochoty na inne rodzaje zapoznawania się z ludźmi. Jakoś lubiła tak 'nieprzyjemnie'?

Thrudy Steward

- A ty chcesz się rozładować, czy tylko nie lubisz ohydnego słodzenia? - Odpowiedziała pytaniem na pytanie, pozostając wciąż w tej samej pozycji.

Mischa Trachtenberg

- Nie mam się po czym rozładowywać kotek. Jakbyś nie zauważyła coś nas dzieli. - Rozładowywać się? Nie, to nie oto chodzi. Po prostu zły humor jej się udziela. A że jest Ślizgonką to z reguły nie lubi Puchonek i Gryfonek. W szczególności tych drugich.

Thrudy Steward

- Dobrze, że nie zauważyłam, że coś nas łączy - uśmiechnęła się ironicznie i podparła na łokciach. Spojrzała na taflę wody. Nie lubiła swojej drugiej połówki, zdecydowanie wolała być taka, jak teraz.

Abigail Patton

- Och, cześć. - Powiedziała, jakby je w ogóle znała. - Abbie jestem. - Wyciągnęła przed siebie dłoń, upaćkaną atramentem, z krótkimi, poobgryznaymi paznokciami, po czym, zawstydzona schowała ją za siebie.
Postanowiła, że będzie asertywna, towarzyska i ogólnie mówiąc, FAJNA.

Mischa Trachtenberg

- Wątpię żebyś cokolwiek zauważyła. Wydajesz się na to zbyt głupia? - Pytanie retoryczne, odpowiedz dla rudej była oczywista. Ścisnęła łyżeczkę w kieszeni, miała ochotę nią rzucić. W coś, lub kogoś.

Thrudy Steward

- No, kochana, teraz będziesz miała zabawę - przeczesała włosy i spojrzała kątem oka na dziewczę obok. - Kwadratura koła, miło mi. A to nasza przyszła oprawczyni - tu zwróciła się ku Ślizgonce.
- To co ty tu własciwie jeszcze robisz? - Popatrzyła na nią pytająco, a kąciki ust podniosły się delikatnie. - Uciekaj, bo jeszcze kompletnie zgłupiejesz.

Abigail Patton

- Mhm...Fajnie. - Odrzekła elokwentnie, jak to ona. - Mogę wiedzieć, o czym rozmawiacie? Atmosfera jest jakby...napięta? - Zapytała, po czym spróbowała się uśmiechnąć. Uj, nie wyszło.