Jezioro

Maxwell Ingart

Jeśli przechodzi blisko tego duetu, to od razu można skreślić "niewinną". No, może uratowało ją to, że Ingart kontemplował chmury i dziś zamiast polować robił za przynętę. Dość interesującą, bo nie tylko półnagą, ale i opaloną, nieco piegowatą oraz z rudym pasmem włosów ciągnącym się wzdłuż brzucha.

Namrael Vivian

Przynęta nie złapała na razie nkogo chyba tylko dlatego, że większość grzecznych puchoneczek zakuwała do egzaminów. "Aż tak naiwny nie jestem, kuzynku. A co do Twojego pytania... Jak któregoś dnia kolejna porzucona kochanka pożegna Cię celnie rzuconym garnkiem, wazonem, kociołkim czy jakimkolwiek innym tradycyjnie do tego celu używanym naczyniem to zobaczysz co miałem na myśli..."

Julie White

Przysiadła na piasku otaczający jezioro znajdujące się tu wszak, na tyle daleko od młodych mężczyzn, żeby było bezpiecznie, a na tyle blisko, żeby... Nic. Właśnie.

Maxwell Ingart

- Doprawdy? To lepiej niż zaklęciem. Bo tak traktowały mnie niektóre dotychczas. - Wyszczerzył zęby, unosząc się nieco na łokciach.
- Kici, kici... - rzucił żartobiliwie w stronę najbliższej, małej Puchonki.

Namrael Vivian

Gdyby Nam był chrześcijaninem, mruknąłby zapewne "Chryste Panie...". Ale nie był. Posłał więc pełne bólu i zażenowania spojrzenie Amelii, jezioru i chmurom płynącym po niebie.

Maxwell Ingart

Za co oberwał szturchańca. Bo Maxwell był pewien, że Namrael wcale taki znów lepszy i święty nie jest.

Julie White

Spłoniła się, a raczej spłoniłaby się, gdyby okoliczności były nieco bardziej hardcore'owe. No dobra, przez jej twarz PRZEMKNĄŁ rumieniec, ale znikł równie szybko, jak się pojawił.

Namrael Vivian

No cóż, Nam to Nam. W tej chwili z pozoru wciąż szukał odpowiedzi pośród chmur, ale tak naprawdę bacznie obserwował rozwój wypadków. Bo zapowiadało się śmiesznie.

Maxwell Ingart

A rudzielec, korzystając z okazji, z zainteresowaniem próbował zakwalifikować Puchonkę (wnioskując z krawata) jako kogoś, kogo widywał.
- Niewiasto, jeśli chcesz w dobrym towarzystwie spędzić popołudnie, a także dowiedziec się więcej na temat swej przyszłości od samozwańczego wróża - zechciej podać swe imię, nazwisko, klasę, a także numer stopy oraz skłonność do pieczenia ciasta.
Spojrzał z namysłem na Namraela.
- Stanu uzębienia nie wymagamy - dodał konspiracyjnym szeptem.
Znów sposób na wróżbiarstwo, którego Ingart nawet nie zdawał na OWTeMach? A może po prostu chciał wystraszyć nową?

Julie White

Wstała i otrzepała spódniczkę (która zdaniem Julie była źle skrojona, miała zły kolor i w ogóle była nie-taka) i podeszła bliżej.
- "Niewiasto"?

Maxwell Ingart

- Jeszcze nie znam imienia - usprawiedliwił się siódmoklasista z zainteresowanym uśmiechem.

Julie White

- Yyy, Julka - odparła. - Znaczy, Julie.
O imię rozmówcy nie spytała, uznając, że zasady dobrego wychowania obowiązują i ten powinien sam się przedstawić.

Maxwell Ingart

- Maxwell - wyciągnął dłoń, chcąc najwidoczniej uścisnąć tę rozmówczyni.

Julie White

Podała dłoń, niby ostrożnie, tak jak wyciąga się rękę do powiedzmy krokodyla.

Namrael Vivian

"Run, run, run, run...." zaczął, pozornie bez zwiasku, nucić jakąś mugolską piosenkę Nam.