Lekcja pierwsza zielarstwa

Urien Fawning

Przed wejściem do olbrzymiej, szklanej rotundy, jaką jest cieplarnia, mieści się pomieszczenie wielkości normalnej sali lekcyjnej - o ścianach także oszklonych, jednak pokrytych w sporej części witrażami, w odcieniach zieleni i złota. Z kolebkowego sklepienia, nie różniącego się niczym od ścian, zwieszają się trzy żeliwne lampy, w kształcie kół, na jakich poruszają się wozy między Hogwartem a stacją Hogsmeade.
Sala ma kształt prostokąta; na jednym z dłuższych boków mieszczą się drzwi do cieplarni, a na jednym z krótszych umieszczona jest tablica, naprzeciwko drzwi, które stanowią jedyny bezpośredni portal wejściowy tego miejsca - można też przejść naokoło, przez cieplarnię.
W sali ustawione są w rzędach ławki z dębowego drewna; przy każdej siedzi dwoje uczniów.

Zielarstwo, początek lekcji: 21:00

Lekcja 1
Temat: Klasyfikacja roślin przez czarodziejów. Czym jest tak naprawdę roślina magiczna? Mugole a rozwój magozielarstwa. Omówienie wybranych gatunków roślin o właściwościach szczególnych, magicznych i niemagicznych.
Przedstawienie kryteriów oceniania.

Urien Fawning

Fawning wszedł dziarskim krokiem do klasy, położył stos książek, które trzymał pod pachą, na biurku i stanął przed pustą jeszcze klasą. Na jego twarzy malował się delikatny uśmiech człowieka, który wyzbył się na chwilę wszystkich problemów i ma trochę czasu, by odetchnąć – niestety, nie szybko mu będzie dane znowu zaczerpnąć powietrza rzadkiego od braku stresu…

Matthew Gainsborough

Wszedł do klasy i kiwnął dyrektorowi głową powitalnie. Na wszelki wypadek zajął miejsce z tyłu klasy... Czyżby brak Ingarta w okolicy odbierał mu pewność siebie..?
No tak. Życie bez pupilka dyrektora może okazać się ciężkie...
Westchnął i wyjął swoje rzeczy.

Perpetua Scout

Tuż za nim (szanownym panem nauczycielem, rzecz jasna) pojawiło się najpierw ciche "dzień dobry, panie dyrektorze", a potem - sekundę później! - przed nim zamalowała sylwetka panny Scout. Rzeczona zajęła miejsce w drugiej ławce, ciągle uśmiechając się niewinnie. Złożyła ręce jak do modlitwy i czekała na rozpoczęcie lekcji. Dziewczę - istny anioł...!
Aktualnie.

Tak, jak zwykle, z pośpiechu popełniłem błąd, dlatego tutaj edit jest wypowiedzią Fawninga:

"- Peppy, witam po wakacjach! Jakże Ci upłynęły? Widzę, że uśmiech Cię nie opuszcza."

Aisling Biteford

Hop, hop, hop.
Nie za bardzo wiedziała, co robić, dlatego zatrzymała się w pewnej odległości od drzwi cieplarni.
Zmęczona hopsasaniem przez całą drogę z klasy numerologii aż tutaj. Ale co tam... życie jest przecież takie piękne.
A potem weszła do klasy, przecież nic (nikt?) jej tam nie zje, prawda?
Usiadła obok Peppy, nie żeby zrobić jej na złość, z czystej sympatii.

(przepraszam, przepraszam, przepraszam. forum się psuje, forum się psuje, ja dwa razy cofałam, bo się jakieś znaczki pokazywały, a tu się okazało, że jednak poprzedni został dodany...!)

Amelia Hammett

- Dzień dobry - mruknęła, wchodząc i kurczowo ściskając swoją torbę.
Dlaczego dała się podpuścić temu cholernemu rudzielcowi?
Dlaczego on musiał tu wykładać?!
Jak na złość...
Amelia uśmiechnęła się lekko do Matta i usiadła w ławce przed nim. Jakby chciała być jak najdalej od dyrektora i jednocześnie nie znaleźć się przypadkiem za blisko Ingarta.

Delarina Knight

Delarina dosłownie wpadła do sali. Dziwne- w końcu to nie pierwszy rok się uczy. Nawet po dwuminutowym spóźnieniu powinna zachować powagę. Choć, fakt-faktem, do spokojnych ludzi nie należała. Usiadła w ławce z tyłu, w kącie. Nie chciała rzucać się w oczy. I nie chciała być pytana- co najważniejsze...

Perpetua Scout

Spojrzała krótko na Iskiereczkę. Ot, takie perpetuowate powitanie po długiej nieobecności. Czyż to nie wyraziło więcej niż tysiąc słów? Raczej nie, ale łudźmy się dalej.

Urien Fawning

Gdy klasa wypełniła się wreszcie ludźmi, Fawning wziął głęboki oddech, po czym zgiął się w pół, w agonii kaszlu, który można by nazwać gruźliczym, choć oczywiście dyrektor gruźlicy nie miał. Był za to porządnie przeziębiony, czego nie dało się zresztą ukryć – mówił o tym jego głos, ukazywały to szkliste oczy starszego człowieka.
Gdy atak kaszlu minął, Fawning wziął kolejne cztery głębokie oddechy, by wreszcie przemówić.
- Witam państwa na pierwszej w tym roku lekcji. Jeżeli nie chcecie mnie wykończyć, zamknijcie gęby i siedźcie na tyłkach, jak przystało na ludzi. A jeżeli chcecie mnie wykończyć, to najlepiej uczyńcie to samo, bo w innym wypadku ja wykończę was prędzej. Nowicjuszy proszę o zapoznanie się z dotychczasowym materiałem przerabianym na zielarstwie. Naprawdę, to bardzo niewielka partia materiału – dwudziestokrotnie, a i więcej chyba razy mniejsza od tego, co zrobimy w tym roku – i poradzicie sobie z tym. Gdyby wam jednak nie szło, upoważniam i obliguję starych wyjadaczy na moich lekcjach do pomocy.
W tym momencie stanął ze swoją gadką, by zbadać skonsternowane, skupione na nim spojrzenia uczniów.
- Gdyby wam jednak cokolwiek odbiło, przypominam, że od tego roku wasze umiejętności będą oceniane szczegółowo za pomocą skali ocen od trolla zaczynając, na wybitnym kończąc. Niska frekwencja i nie przykładanie uwagi do moich wypocin na lekcjach oczywiście nie będą wam pomocą w uzyskaniu oceny przynajmniej zadowalającej. Ocenę powyżej oczekiwań oczekuje uczeń, który potrafi sam zdobywać informacje i prezentować je na lekcji. O „wybitnym” najlepiej wszyscy zapomnijcie, bo nie otrzymuje się go za nudziarstwo, partactwo i brak kompetencji w odpowiednim kierunku. Rzecz jasna, w każdym niewłaściwym wcale wam jej nie brakuje.
Usiadł na krawędzi biurka i przymknął oczy na kilka sekund, po czym kontynuował:
- Na zajęciach we wtorki będziecie poznawać wiedzę czysto teoretyczną, wspartą jedynie, a czasami fundamentalnie opartą na przykładach pochodzących z praktyki. Tę drugą stronę przedmiotu będziecie mieli okazję poznać na zajęciach sobotnich z opieki nad magicznymi gatunkami roślin i grzybów, jaki to przedmiot będzie prowadził przeważnie świeży absolwent tej szkoły i mój praktykant, Maxwell Ingart. To tyle co do spraw organizacyjnych. Jakieś pytania?

Fauntley Prentice

Przyszedł i szanowny pan Puchon, który z Zielarstwem nie miał nic wspólnego. Z wiedzą, dokładniej rzecz ujmując.
Bywa.
Zapomniał pióra i atramentu, jak to on - rozkojarzony tak samo jak wczoraj. Ale ten brak zauważy dopiero potem - aktualnie rozejrzał się nieprzytomnie po pomieszczeniu, z trudem rejestrując ważne szczegóły. Iśka. Peppy. Dyrektor. Mówiący dyrektor.
- Dzień dobry, panie dyrektorze. I przepraszam za spóźnienie.
Entuzjazmu brak, ale w końcu zajął miejsce - zaraz za Iśką - prawda? A potem słuchał, starając się skupić.

Matthew Gainsborough

Zakrztusił się.
- Kto..? - wypalił odruchowo, słysząc nazwisko praktykanta.
Nie. To było gorzej jak w koszmarze... Wszystkie ściągi. Wszystkie techniki ucieczek z zajęć... Wszystko... Ingart znał wszystko.

Urien Fawning

- Maxwell Ingart, pana dobry kolega, panie Gainsborough. Jeszcze jakieś pytania?
Z uśmiechem począł przyglądać się każdemu z uczniów.

Fauntley Prentice

Cóż, on też by się pewnie zakrztusił, idąc w ślady Matta, gdyby owa POWALAJĄCA informacja dotarła do jego świadomości. Cóż. Ostatnie spotkanie ze świeżo upieczonym absolwentem nie należało do przyjemnych, prawda Fauntley?
No jasne. Ty i ta twoja parszywa zazdrość. Ach...

Amelia Hammett

Amelia o Ingarcie słyszała już na rozpoczęciu. Co nie zmieniło faktu, że mimo to pobladła i wyglądała jakby chciała się rozpaść na kawałki...
Niepewnie podniosła rękę.
- Czyli we wtorki nie będzie prowadził zajęć? - zapytała, jakby mając nadzieję, że chociaż wtedy będzie mogła odetchnąć. Bo w te soboty można by sięzrywać, prawda?

Matthew Gainsborough

Zastygł bez ruchu, z na wpół otwartymi ustami i z iście baranią miną. Zdawało się, że chwilowo wszystkie troski świata spoczęły na jego rozczochranej głowie.
- Zabiję drania... - mruknął cicho, tak, że chyba tylko Hammet mogła to dosłyszeć.
Żeby własnego kumpla... Tak załatwić...!