Lekcja pierwsza ONMS

Maxwell Ingart

Nie zwrócił uwagi na krzechy przy nadgarstkach krukona. Zupełnie jakby przyjmował je za coś naturalnego.
- Piętnaście sykli i dwa knuty, a jeśli przypadnie mi do gustu to biorę od razu sześciopak.

Spojrzał za biegnącą puchonką, poświęcając jej może trzy, cztery sekundy.

Ian Murray

- To brzmi już lepiej. Jeśli bardzo chcesz, mogę dać ci jednego na próbę. -
Mimo wszystko schował dłonie w rękawach szaty. Ukąszenia "kwiatków Rilli" to niepiękny widok. - A, i może chodźmy stąd...

Fauntley Prentice

- Ian, tylko nie wciskaj mu tych swoich eksperymentalnych. Chyba jednak chciałbym kolegę zobaczyć jeszcze żywego na następnej lekcji.

Maxwell Ingart

- Kolega byłby wdzięczny za towar czysty. - Pokiwał zgodnie głową. - I właściwie miałby ochotę gdzieś się rozgrzać, bo spędza na dworze już drugą godzinę.

Ian Murray

- Mścisz się za te siedemnaście sykli? Nie, jeśli eksperymentować, to na sobie. Skąd wiedziałbym, jaki co ma smak? - zapytał przyszły uzdrowiciel. - No dobrze, chodźmy.
Mówiąc to, skierował kroki w stronę zamku.

Maxwell Ingart

Ruszył obok niego, odruchowo poprawiając okulary, które zjechały na koniec jego nosa. Co jak co, ale na piegi od słońca tej zimy narzekać nie musiał.

Fauntley Prentice

- Ta. Pamiętliwy to ja może i jestem, ale mścić się teraz nie mszczę. Wspominam tylko pewien incydent, kiedy rok temu dostałem kopa po tych twoich fajkach i bredziłem, że Hogwart przemalowano na różowo - wyjaśnił, uśmiechając się nieco i dotrzymując im kroku.

Ian Murray

Ian zakasłał cicho, maskując parsknięcie śmiechem.
- To był przypadek - wyjaśnił. - Później już bardziej uważałem...

Fauntley Prentice

- Przypadek. Też coś! - prychnął z udawanym oburzeniem. - Co ja się potem musiałem nasłuchać o własnych wybrykach! Ponoć przystawiałem się do jakiejś dwunastolatki...

Ian Murray

[psst, przeniosłam nas na dziedziniec xd]