Sala wejściowa

Ailith Ingart

Zamrugała, a potem zmrużyła oczy, nie puszczając krawatu. Jednak po całkiem miłej chwili odsunęła Wingstocka od siebie. Troszeczkę.
- Aha - skomentowała, popisując się niebywałą elokwencją.

Terry Wingstock

Uśmiechnął się. I przeczesał dłonią czuprynę, nie spuszczając wzroku z dziewczyny.
- Ano właśnie - dodał, potwierdzając komentarz kiwaniem głowy. Nie specjalnie wiedział, co potwierdza. Ale chyba nie było to istotne.

Ailith Ingart

- Hm, to cześć - machnęła mu ręką na pożegnanie i szybciutko skierowała się ku schodom, by pójść gdzieś indziej. Nie wyglądała na specjalnie zdruzgotaną niedawnym zajściem. Zwyczajnie poszła.

Terry Wingstock

Huh. Popatrzył za nią.
I zastanowił się komu chciała zrobić na złość, pozwalając się pocałować.
Bo bezinteresownie pewnie by nie pozwoliła, tylko sprzedała mu szybki cios w policzek...

Wykorzystany, czy nie - było miło. A on to lubił.

I miał zawiązany krawat. O.

Poprawił torbę na ramieniu i wszedł po schodach.

Amelia Hammett

Dwie Krukonki przekroczyły próg zamku. Najwyraźniej wypad na błonia się udał, bo obie były uśmiechnięte. A co najdziwniejsze, Amelia miała upięte wysoko włosy, co nie zdarzało się zbyt często. W palcach obracała jakiegoś zerwanego kwiatka i szła tuż obok Natalie.

Abigail Patton

Przeszła szybko próg. Wyziębiła się nad tym jeziorem. "Trzeba było wziąć płaszcz, cholera. Wieczory są mimo wszystko dosyć zimne." - Pomyślała, rozcierając zmarznięte dłonie. Po chwili bezsensownego sterczenia, okręciła się wokół własnej osi i ruszyła dalej.

Cayenne Derry

Cay miała szczęście, schody pozwoliły jej dotrzeć do wyjścia. Przywołała zaklęciem swój stary sweter i wyszła z zamku kierując się na błonia. O tej porze na pewno nikogo nie spotka, kto przeszkodziłby jej w czytaniu.

Cayenne Derry

Weszła do zamku i ze zrezygnowaniem położyła książkę na najniższym stopniu schodów. Odgarnęła niesforne kosmyki z twarzy i zostawiając książkę skierowała się do Wielkiej Sali, burczenie w brzuchu było ważniejsze niż szkolnictwo magiczne.

Tibby McGregor

Zdecydowanym krokiem weszła do zamku, po czym dokładnie poprawiła lekko zmarszczony sweter, otrzepała spódnicę i ruszyła ku wejściu do Wielkiej Sali, aby w końcu napełnić swój żołądek upragnionymi kanapkami.

Cayenne Derry

Poprawiwszy na sobie sweter wyszła z zamku pogwizdując ciho jakąś melodię, najprawdopodobniej kołysankę z dzieciństwa.

Aisling Biteford

Stała w drzwiach i wpatrywała się w jakieś chmurki, obłoczki. Było zdecydowanie za zimno na tę jej sukieneczkę w kwiatki od mamy, ale... ona przecież była taka ładna. Ta sukienka.
Więc Iś, przy temperaturze, której nie można było określić mianem wysokiej, w letniej, kolorowej sukience na ramiączkach. I trzema opaskami we włosach, w kolorach dopasowanych do sukienki, kolejno: zielona, żółta i niebieska.
- Te kwiaty... - I piosenka, która prześladowała ją przez ostatnie dwa dni.

Aisling Biteford

A potem po prostu odwróciła się na pięcie i ruszyła w kierunku Wielkiej Sali.

Cayenne Derry

Cay wyszła z lochów i podeszła do drzwi wyjściowych. Otworzyła je z zamiarem wyjścia, ale zimny podmuch wiatru stanowczo odwiódł ją od tego pomysłu - cienka zielona sukienka na ramiączkach i krawat od szkolnej szaty, w których chodziła od wczoraj zdecydowanie nie nadawały się na dzisiejsze spacery po błoniach.
Nieznośny głód nikotynowy był jednak tak palący, że zamiast wrócić do dormitorium i przebrać się w coś cieplejszego, uchyliła tylko nieznacznie drzwi i wyciągnęła z torby paczkę "Wizardów".
Po chwili z błogim wyrazem twarzy zaciągnęła się.

Cayenne Derry

Z zaciekawieniem przyglądała się zmasakrowanemu Gryfonowi i pomagającej mu Krukonce. Gdyby nie papieros pewnie by do nich podeszła, zainteresowała się niecodzinną sytuacją. Ale nie, teraz celebrowała te krótkie chwile, w których dym rozprzestrzeniał się wraz z krwią po jej organiźmie, a ona sekunda po sekundzie czuła się coraz bardziej ożywiona, czuła, że nikotynowa energia wraca.
Przymrużyła na chwilę oczy i uśmiechnęła się do uciekającego za drzwi dymu.

Cayenne Derry

Papieros dawno już się wypalił, nikotyna wchłonęła w każdą komórkę, a Cay nadal stała bezwiednie przyglądając się, tym razem dwójce Gryfonom.
Szlachetni Gryfoni prychnęła, humor tuż po papierosie zazwyczaj znacznie skakał w dół i musiało minąć trochę czasu, zanim powróci do swojego zwykłego, uprzejmego poziomu.
Poruszyła się, zatrzaskując drzwi i ruszyła gdzieś, w nieokreślonym kierunku.