Główna sala

Maxwell Ingart

[Carrie, londonbelow?]

Ian Murray

- Lucy - zasugerował ostrożnie. - Może jednak puścisz kuzynkę.
Gdyby pielęgniarka zobaczyła, co jedenastolatka wyprawia z osłabioną pacjentką, Murray wyleciałby ze skrzydła z głośnym hukiem. I żegnaj, świetlana kariero chirurga.
Obrzucił spojrzeniem salę, szukając dwójki nietrzeźwych. Tych już nie było. Nie, żeby tęsknił. Zwykłe poczucie obowiązku.

[nie da rady. chciałabym, ale gram na zmianę z siostrą - ona jeden post, ja jeden post... ]

Lucy D. Vivian · Gość

Lucy wypuściła Ailith z ramion, odchrząkując cicho.

Ailith Ingart

Spochmurniała wyraźnie, przestając się uśmiechać, nawet złośliwie.
- Nic mi nie jest - oświadczyła sucho, wyprostowawszy plecy.

Ian Murray

Widok niewesołej Ailith w przewrotny sposób poprawił mu humor.
- Tak, a zemdlałaś dlatego, że jesteś taka silna i odporna.

Ailith Ingart

Otworzyła usta, ale nie znalazła na tyle celnej riposty, by ją wygłosić, więc zaraz je zamknęła.
To nie tak, że ona była niewesoła.
Po prostu raczej rzadko była wesoła w ogóle, a już Ian powinien wiedzieć, jak się taka wesołość ostatnio skończyła.

Natalie Hepburn

Uniosła nieco głowę, nadal porządkując buteleczki w szafkach.
Zatopiona w myślach, nie zwracała uwagi na otoczenie.
Panna Hepburn chyba zaczęła się wyciszać. Serce już nie trzepotało jak wystraszony, gotowy do odlotu ptak.

Lucy D. Vivian · Gość

Lucy uniosła ciężkie powieki. Patrzyła na Ailith.
- Bo tak dalej... to nie może być - pogładziła kuzynkę po ramieniu - Powinnaś mu powiedzieć. Wyjaśnić.

Ailith Ingart

Potrząsnęła głową, nieznacznie. Chyba ją bolala.
- Ale komu i co?

Ian Murray

Niby przestawiał coś w kantorku, ale uważnie słuchał.
Zdawało mu się, że może się domyślać, o czym mówi Lucy.
Ściągnął fartuch, umył ręce i bez słowa wyszedł ze skrzydła szpitalnego.

Lucy D. Vivian · Gość

- Maxwellowi. Wiesz co - szepnęła Lucy - Inaczej, cała nasza czwórka stale będzie pogrążona w takich sytuacjach.
Skinęła głową w stronę Terry'ego.
- Niby głupi, ale co on winien?

Ailith Ingart

- Mam mu powiedzieć, tak? I że niby zrozumie! - krzyknęłaby, gdyby mogła. I tak mówiła podniesionym głosem.
- Myślisz, że nie próbowałam? - dodała dużo ciszej, spuszczając nogi z łóżka i poprawiając spódnicę.

Lucy D. Vivian · Gość

- Wiesz, gdyby nie fakt, że ja i Namrael nie mamy przed sobą sekretów, sprawa wyglądałaby inaczej. Może właśnie jego zapytasz? Jest facetem. Zawsze on może to spróbować wyjaśnić Maxwellowi - Lucy splotła ramiona, gładząc Ailith po włosach - Prędzej czy później i tak wyjdzie. Tu chodzi o to, żeby nie wiedzieli Oni.

Ailith Ingart

- Nie chcę, żeby wiedział - pokręciła głową i przesunęła się na krawędź łóżka. - Po prostu nie chcę...

Lucy D. Vivian · Gość

- Jeśli tak uważasz - westchnęła Lucy - Wiesz, że ja i Namrael zawsze ci pomożemy. Z czymkolwiek. Możemy udawać, że nic się nie stało.