Korytarz przed skrzydłem szpitalnym

Ailith Ingart

Drzwi sali zamknęły się już jakiś czas temu, jednak Ailith wciąż stała tylko krok od nich, z zaciśniętymi w pięści dłońmi. Oddychała głęboko i głośno, niemal trzęsąc się z bezsilnej złości. Po chwili podeszła do okna. Moment wpatrywała się w parapet, na który powoli skapywały drobne kropelki wody, rozpryskujące się o marmur tworząc malutkie, gwiaździste wzory. Pociągnęła nosem, ale nie otarła łez. Pozwoliła im płynąć, przynajmniej dopóki, dopóty nikt tego nie widział.

Natalie Hepburn

Drzwi za Ailith skrzypnęły cicho.
Wyłoniła się zza nich Natalie. Wyglądała na wściekłą.
Jednak wyraz twarzy złagodniał jej, gdy zobaczyła pannę Ingart, która sprawiała wrażenie niesamowicie... smutnej.
Stanęła, chwilę się wahając, czy nie podejść i nie próbować zagaić, lecz...
Wycofała się cicho, w ostatniej chwili.
Powędrowała w swoją stronę, zaciskając dłonie w pięści.

Terry Wingstock

Wyszedł z sali. Powoli, bo powoli, ale w porównaniu do tego, co uskuteczniał poprzedniego dnia, było o niebo lepiej.
Dostrzegł ją. Od razu. I znów usłyszał pociągnięcie nosem.

A że był jeszcze troszkę zły, miał gdzieś to, że ona zaraz go zabije, albo naśle swojego brata. Trudno się mówi.
Po prostu ją objął. Lub przytulił się do jej pleców, jak kto woli.
- Co się sta..ło..? - zapytał cicho.

Ailith Ingart

Słyszała, że ktoś wychodzi. Dlatego szybkim ruchem otarła sobie oczy i zacisnęła dłoń na krawędzi parapetu. Przecież nic się nie dzieje, nie?
Kiedy Terry ją objął, drgnęła i zamarła, na moment.
- Nic - skłamała gładko. Bo przecież wszystko jest okej.

Terry Wingstock

Milczał. I obejmował ją. Mogła dokładnie czuć jego ciepło, oraz to, jak drżą mu ręce.
- Jeśli zechce...sz - zaczął cicho - nie ode...zwę się do niej ni..gdy więcej. Jeśli mi ka...żesz zniknę. Ale musz..ę wiedzieć co zrobiłe...m źle.

Mówił powoli. Poważnie.

Ailith Ingart

Znowu cichutko pociągnęła nosem.
- Niczego nie zrobiłeś źle. To ja... - urwała. - Możesz z nią rozmawiać, możesz rozmawiać z kim chcesz.

Terry Wingstock

Sam nie wiedział co go naszło. Uśmiechnął się i pocałował ją w policzek.
Ani myślał ją wypuścić.
- Ja chcę rozmawiać tyl..ko z Tobą. Pat..rzeć tylko na ciebie. Mówi..łem ci już...

Ailith Ingart

Milczała, nie wiedząc, co powiedzieć. A może nie chciała nic mówić, po prostu. Chociaż pomimo wszystko, uśmiechnęła się, lekko i naprawdę na krótko.

Terry Wingstock

Pogładził ją lekko po ramieniu. I westchnął cicho.
- Wiesz... - zaczął, ale urwał.
Wiedziała. Już jej mówił.

Ailith Ingart

- Terry... - zastanowiła się chwilę i odwróciła w stronę chłopaka. - Rozumiem, że nie chcesz tam być - ruchem głowy wskazała drzwi sali szpitalnej, - ale chyba musisz. Znaczy, dla twojego dobra i w ogóle.
Wzruszyła ramionami.

Terry Wingstock

Przewrócił oczami. Smród szpitala. Wredna pielęgniarka. Nuda.

- Wolałbym ni..e - stwierdził, zastanawiając się nad tym, czy aby nie stał się ostatnio zbyt czytelnym.

Ailith Ingart

- To co zamierzasz?

Terry Wingstock

- Powiem, jak ob..iecasz, że mnie ni..e będzie..sz szarpać - uśmiechnął się kącikami ust.

Ailith Ingart

Zbladła lekko.
- ...nie będę - zapewniła po chwili wahania.

Terry Wingstock

Kiwnął głową z aprobatą.
- Wynosz..ę się stąd - stwierdził.
Widząc bladość dziewczyny zmrużył leciutko oczy. I pogłaskał dłonią jej policzek.
- Wszyst..tko ok..?