Stół Gryffindoru

Namrael Vivian

Zaczął oglądać karty z niekłamanym zainteresowniem. "Tarot musi cię wybrać" - tak to szło? 22 Major Arcana - twór, według niektórych, samego Hermesa Trismegistosa, który miał je zawrzeć w swej legendarnej księdze. 22 jak litery hebrajskie. Podporządkowywano im też runy Futharku. Tarot jest kwintesencją Wróżby, kwintesencją Samopoznania, kwintesencją Losu. Jest mocą. Czystą. Nam czasami trochę żałował, że Prawdziwy Tarot go nie Wybrał. Czasami. "Proszę." Oddał talię.

"Co mówiłaś, siostrzyczko?"

Ian Murray

Murray schował karty.
Nie czuł się ani wybrany, ani szczególnie obdarowany, nie... Ciekawe, czy Namrael chciałby usłyszeć te same lekcje, które jemu, Ianowi, udzielała matka. To znaczy, dopóki była w stanie utrzymać się szprych Koła Fortuny. Dopóki nie oszalała i nie zaczęła reagować na światło słoneczne histerią, a na jej skórze nie zaczęły pojawiać się bąble.
Wszystko ma przecież swoją cenę, czyż nie?

Namrael Vivian

Chciałby. Moc i wiedza znaczyły dla Namraela niemal wszystko. A przechodził już gorsze rzeczy. O wiele gorsze. Postanowił, że odkurzy kilka rzeczy spoczywających na dnie jego kufra.

Lucy D. Vivian · Gość

Lucy wyjęła kartkę, najwyraźniej wielokroć czytaną. Podała ją bratu. Potem spojrzała na Iana.
- Jesteś bardzo mądry - przyznała nie tyle z podziwem, co z dumą - Myślałam, że to ja cię mogę czegoś nauczyć, a tymczasem to ty uczysz mnie.

Namrael Vivian

Uśmiechnął się na słowa Lucy. Zaczął czytać kartkę. Uśmiech spełzł mu z twarzy wlaściwie od razu.

Ian Murray

- Nawzajem się uczymy - odparł pogodnie, po czym wskazał na Namraela i zrobił pytającą minę.

Namrael Vivian

"Ja pierniczę... Znowu?" Jęknął, patrząc błagalnie Lucy jakby prosząc, żeby zawołała "Prima aprilis!"

Lucy D. Vivian · Gość

Lucy przesunęła się z ławy, wzięła kubek z sokiem ze stołu i bezprecedensowo usadowiła się na kolanach Iana. Nie należała do najcięższych, w zasadzie była dosyć lekka z racji swojego wieku. No właśnie, swojego wieku. Włożyła koniec warkocza do ust, popatrzyła na brata.
- Nie jest źle. Pomarudzą i dadzą nam spokój, jak zwykle - pstryknęła długimi palcami.

Ian Murray

Zrobił dziwną minę i podniósł Lucy, po czym posadził obok siebie. Była lekka. Wolał nie ryzykować bycia posądzonym o deprawowanie małej.

Lucy D. Vivian · Gość

Parsknęła.
- Mam już dwanaście lat - zaznaczyła - Poza tym, z moim wiekiem wystąpiły swego czasu pewne komplikacje, o.
Zmarszczyla nos, kichnęła.

Ian Murray

- Mów co chcesz, a Wizengamot i tak uznałby mnie za zdegenerowanego miłośnika niedojrzałych owoców z kwaśną pestką - burknął. - Na zdrowie.

Lucy D. Vivian · Gość

- Niedojrzałych przepraszam czego, z jakim, przepraszam czym? - Lucy pobladła i pozieleniała jednocześnie - Co za banda zdewociałych, starych...
Skrzypnęło, gdy wbiła paznokcie w stół. Pozostały aż głębokie ślady, kiedy przesunęła nimi nieco w czarno-burzowo-cyklonowej frustracji.

Namrael Vivian

Mimo perspektywy spotkania ze Starą Firmą, wizja Iana deprawującego Lucy wywołała u Namraela parsknięcie. "W sumie... Mag, medyk i wrózbita Tarota - mogłaś trafić na gorszego pedofila, nie, Dolly?"

Lucy D. Vivian · Gość

Lucy skrzywiła się obrażona.
- Ooopfefnie - parsknęła, a parsknięcie to zniekształciło wypowiadane przez nią wyrazy - Byli gorsi, nie?

Ian Murray

- Wypraszam sobie pedofila!
Mimo ostrego tonu uśmiechnął się do rodzeństwa.