Stół Gryffindoru

Namrael Vivian

"To zawsze jest kwestia wyboru." Nam zwrócił się do Sheeny. "Ale są wybory dobre i złe. A odrzucanie dziedzictwa pokoleń drapieżnych przodków jest... czym?"

Ailith Ingart

Wzruszyła ramionami, jakby los jakiejkolwiek ślizgonki był jej wysoce obojętny.
- A to, mój drogi, już prywatna sprawa wybierającego - zwróciła się do Namraela beznamiętnie.

Sheena Sargeant

- Jest po prostu nie zjadaniem tyłka świnki - dokończyła, wciąż z miłym uśmiechem. - Albo krówki, albo osiołka, albo konika. - Wzruszyła ramionami. - Nie czuję się drapieżnikiem - dodała ze śmiechem.

Lucy D. Vivian · Gość

Lucy wciągnęła powoli powietrze.
- Wieprzowina, wołowina, konina... jak się nazywa mięso z człowieka? Humanina? - uśmiechnęła się ładnie - Morderstwo - powiedziała, napawając się dźwiękiem tego słowa. W jej ustach brzmiało to jak obietnica najlepszej zabawy, równającej się z karnawałem w Wenecji i w Rio de Janeiro razem wziętych.

Ailith Ingart

- No - odsunęła talerz od siebie i wstała, po czym zasunęła krzesło. - Wychodzę - rzuciła w przestrzeń, do nikogo konkretnego. Przesunęła dłonią po zgrabnej szyi, zerknęła na Lucy, po czym skierowała się ku wyjściu z sali.

Sheena Sargeant

- No cóż, człowieka też raczej bym nie zjadła - skomentowała, odkładając ogryzek na talerz i odsuwając go od siebie.

Namrael Vivian

Pokręcił głową. "Zabójstwo, Lucy." Przysunał sobie kawał szynki. "Skoro ta świnka już i tak nie żyje to nie można pozwolić, by jej ofiara poszła na marne..." mruknał i nałożył sobie obficie, posypując porcjędziwnym, szarym proszkiem. Pomachał wychodzącej Ailith i zabrał się za pałaszowanie.

Lucy D. Vivian · Gość

Lucy oparła głowę o oparcie. Wpatrywała się w figurkę z łobuzerskim uśmiechem. Jakby argument o niejedzeniu ludzi do niej nie docierał, jakby miała na ten temat własne zdanie. Później zerknęła na brata, przeciągle, jakby próbowała ocenić jego obecny stan. Albo jakby próbowała go do kogoś porównać.

Sheena Sargeant

- Smacznego - rzuciła, nalewając sobie soku. - Cóż to by była za szkoda, gdyby się ta ofiara zmarnowała, a drapieżnik umarłby z rozpaczy. - Założyła kosmyk włosów za ucho i wypiła zawartość kubka.

Namrael Vivian

Pokiwał głową z uznaniem. "Zaczynasz rozumieć." Nie było pewne czy mówi serio czy żartuje.

Lucy D. Vivian · Gość

Pokiwała głową z dumą, mniej żartobliwie niż brat.
- Szybko się uczysz. To dobrze. To doskonale-bardzo-świetnie-oryginalnie-dobrze - wyrecytowała - Wszystko zależy od poglądu i podejścia, prawda?
Sięgnęła przez stół, biorąc sobie sporą porcję wędzonego bekonu. Zaczęła go kroić i jeść, ale cały czas patrzyła na Sheenę z uśmiechem.

Sheena Sargeant

Prychnęła, uśmiechając się jednak przyjaźnie.
- Wybaczcie, widzę koleżankę przy stole Puchonów - powiedziała, wstając i odchodząc.

Lucy D. Vivian · Gość

- Jak zwykle nikt nas nie lubi. To już zakrawa na prywatną obrazę. Po prostu _ewidentnie_ obrazę. Poproszę tatę, żeby przysłał mi kastet - zaburczała ze smutkiem - Może wtedy mnie polubią, co?
Z nostalgią napiła się soku z dyni.

Namrael Vivian

"Pa pa..." Namrael wpakował sobie kawał szynki i ust i kilkoma szybkimi ruchami szczęki dprowadził ją do stanu względnej przełykalności. "Fatum?"

Lucy D. Vivian · Gość

- Cruentis fatum - powiedziała z lekką złością - Fatum, fortuna, entropia. Chyba pora, bym zaczęła rozmawiać z Islingtonem. Częściej. Bo koleżanki nie chcą ze mną gadać. Dlaczego?