Szklarnia "Amazońska"

Nola Rice

- Nie, nie liczcie na to! Zniosę wszelkie tortury, ale nigdy nie zdradzę wam sekretu robienia stateczków w butelkach! - wykrzyknęła, dodając wypowiedzi dramatyzmu energiczną gestykulacją.

Aisling Biteford

- Jako szpiegów - dokończyła bardzo cicho, tak, że nikt nie usłyszał.
Zmrużyła oczy, wpatrując się w wodne kwiaty, które pływały na powierzchni stawu. Jakoś tak powolutku, magicznie, chociaż magiczne najprawdopodobniej nie były.
- Nie wiem, agentko Perpetuo... - zaczęła z zastanowieniem. - Może jednak jakieś sympatyczne tortury na początek? Myślę, że ten parszywy tubylec nie mówi nam wszystkiego, a po łaskotkach wyjawi nam tą tajemnicę stateczków i plany naszych wrogów - dodała niepewnie, przypominając sobie jakieś kwestie z bajek Leah.
Bajki Leah były brutalne, chociaż Iśka nie zdawała sobie z tego sprawy.

Perpetua Scout

- Zapłacimy więcej! - oznajmiła, najwyraźniej chcąc poznać owy sekret. - Ile ci płacą?
Odruchowo sięgnęła ręką do kieszeni. Co znalazła? Agrafkę, dwa spinacze, jakieś mugolskie monety, kawałek kartki, gumkę do mazania i kikut ołówka.
Popatrzyła na Iskierkę sugestywnie. Masz może coś wartościowego?
- Tortury...? - wzdrygnęła się teatralnie. - Proponuję zamknąć ją w tej dusznej klatce na dłużej.
Taaak, groźba stulecia normalnie.
- Więc, Nolo? Ile? - poganiała.

Aisling Biteford

Miała torbę, a w torbie naszyjnik z kolorowych piór (idealnych do łaskotek), paszteciki dyniowe, pieguski i ciasteczka śpiewajace piosenkę o starym McDonaldzie (idealne do kuszenia - o ile nie zaczną śpiewać, bo śpiewają zdecydowanie za głośno i zbyt fałszywie.) Pokazała swe narzędzia tortur Perpetule, schowała je znów do torby i spojrzała wyczekująco na Nolę.
- I-L-E?

Nola Rice

Nolę oblał zimny pot. Wizja łaskotek była zbyt straszna, by o niej myśleć.
- Muszę się zastanowić. - Zrobiła wymowną pauzę. - Wiecie, że amerykanie nie będą zachwyceni, kiedy dowiedzą się, że powiedziałam wam o stateczkach. Ups! Nie dam się przekupić, wy radzieckie szczury! - Brakowało jej tylko szabli, żeby wyglądała jak szalony Jack pirat.

Perpetua Scout

- Nikt się nie dowie, o tym że powiedziałaś - zapewniła, podchodząc do niej niepewnie z łagodnym uśmiechem na ustach. Wyglądała, jakby miała za chwilę krzyknąć "ŁAPAĆ JĄ!".

Aisling Biteford

- Ja jestem prawie Irlandką - zauważyła niezwykle inteligentnie, zakładając kilka blond kosmyków za ucho. - Jeśli nie pomogą łaskotki, jest jeszcze wizja szlabanu w Izbie Pamięci, gdzie pewnie nadal unoszą się opary Ognistej. Nauczyciel, nasze, moje i twoje, Perpetuo, niewinne oczy... Przecież każdy osobnik, nieważne jakiej płci, uwierzy nam, a nie tej kłamliwej... - urwała, bo najwidoczniej zabrakło jej słowa.

Nola Rice

Uch, jak to prawdziwie brzmiało.
- A jesteś po stronie IRA? Właściwie nie miałabym nic przeciwko kieliszeczkowi czegoś mocniejszego. Musimy się koniecznie umówić razem na wyjście do Hogsmeade. - Stateczki! - A co do stateczków, to nie sprzedam wam tej informacji tanio.

Perpetua Scout

- Kłamliwej intrygantce i zdrajczyni - uzupełniła, zatrzymując się krok przez dziewczyną. Potarła oczy dłonią, chcąc pewnie wyglądać na zmęczoną sytuacją.
- Podaj cenę i miejmy to za sobą.

Aisling Biteford

- Właśnie. - Iśka ziewnęła głośno, ale nie specjalnie! Była po prostu śpiąca.

Nola Rice

- Wypraszam sobie, nikogo nie zdradziłam. Jeszcze - dodała. - Kłamliwej się nie czepiam. Rozmyśliłam się - nic wam nie zdradzę, bo przekażecie wszystko tym z IRA!

Perpetua Scout

- Nolo - zaczęła łagodnie - my do ciebie sympatycznie, a ty odmawiasz? Zastanów się, bo może być naprawdę nieprzyjemnie.
Zatarła dłonie i skinęła na Isie. Czas działać, mówiły jej oczy.

Aisling Biteford

- Ja nie przekażę - zapewniła gorliwie, ruszając w stronę wyjścia. Za duszno, za późno. - Muszę skontaktować się z naszymi pracodawcami, agentko Perpetuo. Misiek mówił, że kolacja w ubiegłą sobotę się udała - mruknęła jeszcze, puszczając do Peppy oczko.
To też był fragment bajki Leasi.
- Wybacz, Perpetuo, ale jutro mam trzy spotkania z przedstawicielami kazachskiej mafii.
Wyszła. I powędrowała prost do ciepłego łóżeczka. Swojego.

Nola Rice

Obejrzała się za wychodzącą Iskierką. Im dalej od piór, tym lepiej.
- Dobrze, powiem. - Spojrzała wymownie na Perpetuę. - Ale nie śmiej się. - Tu zrobiła poważną minę, gdyż chciała wyglądać przekonująco. - Więc...
Speszyła się. Aż musiała się powachlować dłonią, tak jej się gorąco zrobiło.

Perpetua Scout

- Więc? - ponagliła, patrząc na nią spod uniesionych brwi.