Szklarnia "Amazońska"

Urien Fawning

Znajduje się tu staw z egzotycznymi roślinami, a wokół niego ustawione są donice z niewielkimi palmami.
Nie ma tu żadnych magicznych roślin. Jest tutaj bardzo ciepło i duszno, więc na dłuższą metę przebywanie w tej szklarni zbyt długo nie jest przyjemnym doświadczeniem.

Aisling Biteford

Parno, duszno i pusto.
A gdzieś pomiędzy egzotycznymi roślinkami, wokół stawu, dreptała sobie niziutka Puchoneczka, taka, wiecie, której zwykle się nie zauważa. Nie, stop. Nie zauważa się, kiedy... mają na przykład szare ubranka. Wtedy nie zauważa się ich w tłoku, w cieniu, wszędzie. Ale nie w tej szklarni, gdzie wszystko jest kolorowe i taką szarość byłoby widać, odróżniałaby się.
Więc dlaczego panna Biteford była prawie niewidoczna? Ano, widzicie, bo ona była cała czerwono-zielona. Jak roślina, duży kwiat, który teraz obserwowała.

Perpetua Scout

Parno, duszno i prawie pusto.
Z drugiej strony stawu dreptała sobie panna zwana Paprotką i byłaby nie zauważyła Iskiereczki, gdyby nie wpatrywała się w nią przez pięć minut, uważając za kwiat. Duży, kolorowy. W końcu nad jej głową zapaliła się żaróweczka, a na twarzy pojawił przepraszający uśmiech.
- Witaj, Isie.

Aisling Biteford

- Ojej!
Aisling aż podskoczyła, a podskoczyła jakoś tak niefortunnie, że donica z kwiatem zaczęła dziwnie się kołysać. Dziewczynka objęła jego zgrubiałą łodygę ramionami, tak żeby przypadkiem nie przewrócił się i nie wpadł do stawu albo jeszcze co gorszego.
Opanowawszy nieco sytuację, uśmiechnęła się z zakłopotaniem do Perpetuy.
- Ojej.

Perpetua Scout

- Ojej - powtórzyła po dziewczynie, przyglądając się jej wyczynom ze średnim zainteresowaniem. Obeszła jedną z donic naokoło, dotknęła koniuszkami palców palmy, z zastanowieniem.
- Czemu się tu chowasz? - zagadnęła z lekkim uśmiechem na ustach, ponownie na nią patrząc.

Aisling Biteford

- Ja się nie chowam - zaprzeczyła szybko.
Bo nie chciała się przyznać, że w tym kolorowym wszystkim, czuje się zupełnie dobrze i naturalnie, i nikt nie mówi, że nie pasuje. Zamrugała.

Perpetua Scout

- Więc spytam, co tu robisz - oznajmiła równie wesoło. - Bo widzisz, ja i moja wyobraźnia nie wyobrażamy sobie, co można tu robić oprócz chowania się. Gorąco, nie wiadomo na co patrzeć, bo tak kolorowo, duszno, wręcz irytująco duszno właściwie.
Przeszła parę kroków, obserwując wszystko wokół.
- Choć ten upał może mieć jakieś plusy - zaznaczyła. - My na przykład mamy nadzieję, że coś w końcu wyparuje nam z głowy. Mojej i wyobraźni - kontynuowała to rozdwojenie.

Nola Rice

Zaświaty, światy i Nola - dziwne stworzenie buszujące raz tu raz tam. Nola, Perpetua i Isie. Piękne tria.
- Bonjour. Organizujecie jakieś tajne spotkanie w tej cholernie gorącej amazońskiej skrzynce, a mnie nie raczyłyście zaprosić? Chyba się obrażę - powiedziała z nutką przesady.

Perpetua Scout

- Tajne spotkania odbywają się w każdy piątek w bibliotece. My nie masochiści, a spiskowcy, panno Rice - odpowiedziała tonem pełnym powagi, patrząc na nią karcąco.

Nola Rice

- Och, Pepretuo, myślisz, że co ja tu robię - śledzę was! Za to mi płacą. Sama miałam wpaść na to, że spiskujecie. - Szczery śmiech dziecka. Wciąż dziecka, które siłą zamknięto w ciele nastoletniej kobiety.

Aisling Biteford

Otrząsnęła się z zamyślenia. Bo ją to zastanowiło, że... czy Perpetua też uważa ją za dziwną? Za zbyt kolorową?

Perpetua Scout

Uderzyła się otwartą dłonią w czoło, kontynuując to przedstawienie.
- I co my teraz zrobimy?! - wydobyła z siebie dramatyczny krzyk. Następnie szybko podeszła do Noli, patrzyła na nią przez chwilę, aż chwyciła za ramiona. Delikatnie, rzecz jasna. Początkowo nawet niepewnie, ale potem doszła do wniosku, że szpiedzy nie wiedzą co to niepewność. Zawaha się taki moment i dostanie kulkę w łeb!
- Kto ci płaci? Dla kogo szpiegujesz? Rosjan? Szwajcarów? Japończyków?! A może tych takich od tych stateczków w butelkach....

Aisling Biteford

Zamrugała.
- Perpetuo? - zapytała cicho, spoglądając na dziewczynę i na tą drugą, Nolę chyba? - Perpetuo, myślę, że ci od... statków... oni wolą mężczyzn.
Spojrzała jeszcze raz na Nolę, której ramionom groziło szybkie zgniecenie przez dłonie Peppy. Przynajmniej tak się wydawało Iskierce.

Nola Rice

- Eee... Po pierwsze to nie wiem, co zrobimy, bo mam obowiązek nakablować na was, że się zrzeszacie w podejrzanych miejscach. Po drugie, czy ja wyglądam jakby mi cokolwiek płacili? - Wskazała wymownie podkoszulek poplamiony sokiem porzeczkowym. - Mężczyzn mówisz, Iskierko? Hmm... Zapytam ich, jak będę miała okazję. Zalegają mi z opłatą za zeszły kwartał.

Perpetua Scout

Popatrzyła na Iskierkę szczerze zdziwiona. Mrugnęła nawet o dziwo! A to przecież szpiegowi nie przystoi! Mrugnie taki i dostanie kulkę w łeb! (Tak, zdecydowanie za dużo mugolskich kryminałów.)
- I na cholerę nam równouprawnienie - wymamrotała pod nosem.
- Isie, co z nią zrobimy? - zagadnęła dużo głośniej Puchonkę, puszczając ramiona Noli i wskazując na nią sugestywnie podbródkiem, ze złośliwym uśmiechem na ustach.