Błonia

Friso Vansinder

Friso utulając się szczelniej płaszczem wyszedł na błonia.
Pusto... Jak wszędzie... W ciągu tego roku porozmawiał z góra 5 osobami...
- Flipendo - szepnął roztapiając najbliższy śnieg. Usiadł i przymknął oczy.

Czy wszyscy mnie unikają? - pomyślał.

Michelle Johnson

- Friso?! - krzyknęła Czarnowłosa rzucając się na chłopaka i kładąc go na śniegu.

Friso Vansinder

- Cholera! - Michelle, czego chcesz?! - chłopak wstał - Flipendo!
Koniuszek włosów dziewczyny zaczął płonąć.

Michelle Johnson

Dziewczyna jednak szybko pozbawiła włosów kolejnego kosmyka płonącego przez jej kuzyna.
- Jestem w Gryffindorze, pamiętasz? - Spytała i usiadła obok chłopaka, kładąc głowę na jego ramieniu.

Friso Vansinder

- Też coś. Dzisiaj dowiedziałem się, że jakaś drugoroczna od was się we mnie kocha, i dziewczyny robiły zakłady jakie nosze bokserki - roześmiał się - Ale co u ciebie?

Michelle Johnson

- Bokserki? Przecież ty nosisz slipy! - krzyknęła patrząc na blondyna i poprawiając mu narzutę. - U mnie dobrze.

Friso Vansinder

- Nieprawda! Kłamiesz! - popatrzał w stronę zamku - Idziemy coś zjeść?

Michelle Johnson

- Tak, ale zapnij się pod szyją, bo się przeziębisz. Ciocia mówiła, że mam cię w tym roku pilnować. - Dziewczyna uśmiechnęła się szeroko, po czym upadła na śnieg i zaczęła robić "orły". - Nie chce mi się jeść.

Friso Vansinder

- No chodź, nie jęcz bo cię tu zostawię! - wstał i kopnął dziewczynę w ramię.
Zaczął uciekać - Nigdy mnie nie dogonisz!

[Biegnie do sali wejściowe][nie ma mnie tu]

Michelle Johnson

- Czub. - Mamrotała pod nosem, po czym wolnym krokiem poszła w stronę zamku.

<wychodzę z tematu>

Perpetua Scout

Właściwie sama nie powiedziała, po kiego grzyba tu przyszła. Było zimno, ciemno i zgubiła rękawiczki, co potęgowało zniesmaczenie ową sytuacją, której sama z całą pewnością jest winna.
- Peppie, tyś skończona idiotka - stwierdziła z powagą w głosie. Włożyła dłonie do kieszeni i ruszyła w bliżej nieokreślonym kierunku. To się nazywa spacer, wymamrotała, gdy wiatr poprawił jej fryzurę.

Perpetua Scout

Gdy zawiało po raz kolejny, zawróciła w stronę zamku.

Namrael Vivian

Namrael wyszedł na błonia. Orzeźwiający, zimny wiatr wionał mu w twarz. TAk, to się przyda... Ruszył w kierunku Oranżerii.

Ailith Ingart

Wybiegła na błonia, nie patrząc przed siebie. Zatrzymała się dopiero spory kawałek drogi od zamku, przy drzewach. Opadła szczupłe dłonie na kolanach i odetchnęła głęboko kilka razy. Z daleka mogło ty wyglądać, jakby zmęczyła się szybkim biegiem. Chciała, żeby tak wyglądało.
Potem oparła się plecami o jedno z oszronionych, obsypanych śniegiem drzew. Odchyliła głowę i przeklęła w myślach wiele rzeczy, podstaw tego świata. Jednocześnie, bezgłośnie poruszała ustami, z których wydobywały się małe, puchate obłoczki pary.
Potarła zaróżowione, przyszczypane mrozem policzki, licząc sekundy swojego postoju. Jedna, dwie... Powtarzała liczby, niczym jakąś mantrę.
W końcu wyprostowała się i przeciągnęła, rozglądając się dookoła.

Ailith Ingart

Stała jeszcze chwilę, kontynuując przerwane odliczanie, po czym pobiegła z powrotem do zamku.

Śnieg wciąż padał.