Jezioro

Maxwell Ingart

- Bo chciałem ją wrzucić do wody - wyjaśnił powoli i spokojnie.
Wciąż nie rozumiał. Ale, na litość, był facetem! Faceci mają prawo do niepojmowania zawiłości między poszczególnymi parami. Zwłaszcza, gdy nie są one parami.

Aisling Biteford

- Właśnie, chciałeś ją wrzucić do wody, a Fauntley...
Patrz, mógł tego nie mówić. Mógł sobie pójść, kiedy zaczęła płakać. Bo teraz znów zachciało jej się szlochać, tyle że trochę go jeszcze pokopała. Z bezsilnej złości, najprawdopodobniej.

Maxwell Ingart

- Co jest złego we wrzucaniu do wody latem? Nawet by się nie przeziębiła!

Aisling Biteford

- Oni się kochają.
To było takie cichutkie, tak ciche, że prawie niesłyszalne. Aisling nie patrzyła na Maxa, właściwie można by pomyśleć, że mówi do drobnego kamyczka, w którego się wpatrywała i którego chwilę później zacisnęła w piąstce.

Maxwell Ingart

Walnął się w czoło, co wydało głuche "plask", zapewne z powodu wody.
- To czemu ten idiota jej nie ufa, tylko robi sceny, jakby był bohaterem taniego daramatu?
Spojrzał na Aisling z miną człowieka, który jest mokry i obolały, ale wcale nie chce mówić, że to drugie, to przez rozmówcę.
- Jeśli to ma cię uspokoić, to nie kocham się w Perpetui. Zadowolona?

Aisling Biteford

- Nie.
Usiadła na dnie i podciągnęła kolana pod brodę, obejmując je ramionami.
- Nic nie rozumiesz.
Nic, zupełnie nic. I niech on lepiej już nie obraża Fauntley'a. Bo będzie jeszcze bardziej obolały.
Idiota i bohater taniego dramatu.
Zerknęła na Maxwella i pomyślała, że jest kompletnym idiotą.

Maxwell Ingart

- To może mi wytłumaczyć, co?
Nie rozumiał. I dla niego młodszy kolega Fauntley naprawdę zachowywał się czasem jak idiota.

Aisling Biteford

- Fauntley jest... bo ty nie widziałeś, jak on patrzył. To nie jest zdrowy związek, ale... On naprawdę ją bardzo kocha. A ona obściskuje się z jakimś rudym wypłoszem w jeziorze. Wcześniej był jeszcze taki... Pedo..? Nie, jemu chyba Theo. I Fauntley, widzisz, on jest bardzo biedny, tak ją kocha. Wolałabym czasami, żeby jej nie kochał. Byłoby wszystko mniej skomplikowane.
Chyba przeraziło ją to, co przed chwilą powiedziała. Naprawdę przeraziło.
- Nie, to nie tak! Oni są dla siebie stworzeni, nie, dobrze, że Fauntley ją kocha, tylko że... ona go tak rani! Czy ty wiesz, że chyba nigdy się nawet nie całowali?

Matthew Gainsborough

Podparł twarz na dłoniach.
- Ona jest jeszcze młoda i nie wie, co dla niej dobre. Muszę być pewien, że nie stracę z nią kontaktu - stwierdził, przymykając zielone oczy i skubiąc zielone źdźbło trawy.
Całym zamieszaniem Ingart-Pretince-Scout-Bitterfold jakby się nie przejął.

Natalie Hepburn

Parsknęła śmiechem.
- Aż tak ci na niej zależy? - zapytała wesoło.

Maxwell Ingart

- Zaskakujące.
Choć wcale zaskakujące nie było. Cnotka Scout i nieśmiałek Prentice. Czego tutaj oczekiwać.
- A żeby udowodnić, że nie jestem takim znów wypłoszem... Dasz się zabrać do Wielkiej Sali? Jesteś cała mokra, ciepłe kakao i kanapki z dżemem by ci nie zaszkodziły, wiesz? Oni na pewno sobie poradzą, skoro są sobie przeznaczeni.
Bez zbędnego czekania podniósł ociekającą Aisling i postawił ją na brzegu

[musze uciekać powoli]

Matthew Gainsborough

Pokiwał głową z zaciętością godną młodego wielbiciela kotowatych.
- Poza tym muszę się upewnić jak o nią dbasz. Sama wiesz... Odżywianie... Czy futerko się błyszczy... - zamyślił się, zerkając na swoją dłoń - Pazurki czy mocne...

Aisling Biteford

Pokiwała niechętnie głową, mrucząc coś, co brzmiało jak "I tak cię nienawidzę".
Może jednak trzeba będzie im pomóc. Troszkę. Troszeńkę. I powiedzieć kilka niemiłych słów Peppy. I pocieszyć Faunta.

Natalie Hepburn

- Uważasz, że nie jestem w stanie dobrze zaopiekować się kotem? - mruknęła z urazą, unosząc podbródek.

Matthew Gainsborough

Przekrzywił głowę.
- Tego nie powiedziałem. Chodziło o rutynowe kontrole - sprostował, na powrót otwierając oczy i zerkając z ukosa na Natalie.
Odnosił wrażenie, że była świadoma tego, iż swoją reakcją właśnie wzbudziła wątpliwości w to, czy faktycznie potrafi zajmować się kupą sierści zwaną Fridą.
- Ale cóż. Skoro tak się tego boisz... - westchnął, zerkając na drzewa.