Jezioro

Julie White

- No to... cóż. Idę się... - przesunęła wzrokiem od jeziora, po trawie, aż po czubki swoich butów, - rozejrzeć po zamku, czy coś.
Wzruszyła ramionami.

Maxwell Ingart

- Uważaj, bo się zgubisz - przestrzegł. - To dość łatwe, jeśli jest się tu po raz pierwszy. Iść z tobą?

Julie White

- Jak uważasz - mruknęła, odwróciwszy się w stronę dziedzińca i przestąpiwszy parę kroków.

Maxwell Ingart

Poszedł, a co. W końcu włosy zaczynały mu blaknąć w słońcu - jeszcze by się skończyła rudość?

Matthew Gainsborough

Od strony szkoły nadszedł gibający się na boki stos książek.
A w zasadzie to nie stos, a niosący go chłopak, będący jednak tak skutecznie obłożony wielkimi tomami, że wystawał zza nich tylko czubek nosa, ciemnowłosa czupryna i zielone oczy.

Dotarłszy starej lipy, rosnącej kilka metrów od ścieżki, położył swój bagaż na ziemi, zdjętą z ramienia torbę rzucił tuż przy pniu w taki sposób, by mogła służyć za coś w rodzaju siedzenia i najspokojniej w świecie zabrał się za kartkowanie pierwszego z brzegu tytułu, co jakiś czas wkładając między kartki przygotowane najwyraźniej wcześniej świstki papieru.

Wiatr zawiał mocniej od strony jeziora.

Matthew Gainsborough

Przewrócił kartkę. I kolejną.
Kłębiasty obłok przesunął się po niebie, zmieniając kształt i zyskując nieco na prędkości, wskutek nasilającego się wiatru.

Matt skrzywił się nieznacznie, kiedy przy mocniejszym podmuchu kilka kartek wymknęło mu się spod palców i szeleszcząc zmieniło swoje położenie, gubiąc przy okazji miejsce, które aktualnie przeglądał.

Nie, czytanie w wietrzny dzień nad jeziorem to zdecydowanie nie był trafny pomysł. Mruknął coś pod nosem, wstał, zbudował z książek zgrabny stosik, zarzucił torbę na ramię i pomaszerował ścieżką z powrotem do szkoły.

Maxwell Ingart

Rudy szedł z Sylvią pod rękę aż do chwili, gdy nie wyszli z zamku. Potem - jakoś tak naturalnie - wrócił do typowego kontaktu, czyli chodzenia obok dziewczyny.
- Był jakiś konkretny powód zmieniania szkoły? - zagadnął, wsuwając ręce do kieszeni i obserwując spokojną taflę jeziora.

Slivia P'Terror

Popatrzyła na ludzi tutaj i znów spojrzała lekko na jezioro.
- Owszem był - powiedziała z przekąsem - przeprowadziliśmy się do Londynu . Wcześniej chodziłam do Bobatox.. [jakkolwiek sie to pisze] -uśmiechnęła się lekko.
- No a ty z jakiego domu jesteś? - Spytała wpatrując się intensywnie w czubki swoich butów.

Maxwell Ingart

- Ravenclawu. To dość łatwo poznać po krawatach. Ty masz zielony, czyli Slitherin. Czerwone to Gryfońskie, a żółte nosi Hufflepuff.

Slivia P'Terror

Uśmiechnęła się i popatrzała na swój krawat. Później spojrzała wprost w jezioro.
- Łatwo Ci mówić... Długo tu jesteś? - Spytała i zobaczyła obok nich jakiś pień. Usiadła na nim.

Maxwell Ingart

- Siódmy rok. Właściwie to już niedługo opuszczam ten przybytek nieprzydatnej nauki. Trącił noga jakiś kamyczek, najwyraźniej przyniesony znad brzegu.
Usiadł niedaleko Ślizgonki, wprost na trawie.

Slivia P'Terror

- Aż tak źle? - spytała a jej oczy nabrały dziwnego wyrazu.

Maxwell Ingart

Roześmiał się, widząc jej minę.
- Spokojnie. Niektóre zajęcią są przyjemne. Ale do innych potrzeba... zacięcia.

Slivia P'Terror

Także sie zaśmiała już nic nie mówiąc.

Maxwell Ingart

A rudy obserwował ją uważnie. Gdyby ktoś przyglądał się temu z boku - mógłby nawet stwierdzić, że oceniająco.