Główny księgozbiór.

Perpetua Scout

Wszyscy? Nie wiem, ale Perpetua siedzi naprzeciwko niej. Uśmiecha się delikatnie, wpatruje (dla odmiany) w nią i zadaje nieme pytanie. Wiesz jakie, Mischo?

Mischa Trachtenberg

Nie wie. On dzisiaj jest apatyczna, niemyśląca i złośliwa, czyli taka jaka ruda ślizgonka powinna być. Powrót do stereotypów.

Perpetua Scout

To szkoda, bo Perpetua jest zaprzeczeniem stereotypów. Teraz więc będzie wpatrywać się w nią dalej. Z pytaniem w oczach - które, nawiasem mówiąc, były dość nieobecne. Choć... może cała była nieobecna, a oczy to po prostu ukazywały? A co za różnica!

Mischa Trachtenberg

Zmarszczyła brwi.
- Bawimy się w zgadywanie myśli, Perpetuo?
Nie miała na nic ochoty, nawet na zgadywanie. Bo zgadywać można do śmierci is ie nie zgadnie.

Perpetua Scout

- Nie - zaprzeczyła krótko i przechyliła lekko głowę, marszcząc brwi. - W czytanie w myślach.
Bladymi i chudymi palcami chwyciła się za czaszkę delikatnie, trochę tak jak chirurdzy chwytają szczypcami wnętrzności organizmu. Mruczała przez chwilę. Równo nawet. MRRRRRR-RRRRR.
- Odgaduję że... tfu, wiem, że myślisz o chwili spokoju, o bezsensowności i chęci poudawania, bądź też pobycia apatyczną - odparła całkiem poważnie, choć myślami ciągle była gdzieś indziej.
Chyba zaczynała wariować. Czy to jest dziedziczne? Bo jeśli nie, to musimy poszukać innego powodu.

Mischa Trachtenberg

Spojrzała na nią trochę dziwnie.
- Ach, no tak. - Mischa wcale nie zachowywała się normalnie. Ale czytanie w jej myślach, trochę ja to przerażało.
- Co jeszcze potrafisz wyczytać, słońce? - Uśmiechnęła się a uprzejmy tom doprawiony był nutą sarkazmu.

Perpetua Scout

Spochmurniała w sekundę właściwie. Spoważniała, o ile wydęte wargi pasują do jakiegokolwiek rodzaju powagi.
- Żadne ze mnie słońce.
Ot, takie oświadczenie. Właściwie to bliżej jej do księżyca...
- Potrafię dużo wyczytać - skłamała gładko z pewną miną, zadzierając podbródek.

Mischa Trachtenberg

- Wybacz.
Czytanie w myślach też coś. Żachnęła sie trochę na tą cała bujdę, ale nie okazywał tego. Lubiła czasem, tak całkowicie inaczej spędzać czas. Chociażby na czymś takim.

Perpetua Scout

Porzuciła powagę, bo nudna była i oparła głowę na jednej dłoni.
- Mischa?
Nie poczekała na odpowiedź.
- Nudzi mi się.

Mischa Trachtenberg

- Yhym. - Przytaknęła. Nuda była taka monotonna. - Policz chmury.
Ciekawe czy by się doliczyła.

Perpetua Scout

- One są niepoliczalne. I nieobliczalne - dodała po chwili, mrugając. Następnie zdała sobie sprawę (refleks!), że Mischa z niej kpi.
- Nudzi mi się - powtórzyła, jakby to właśnie ona była za to odpowiedzialna.

Mischa Trachtenberg

- Porysuj, pomaluj, zdejmij ubrania i ich popilnuj?
Jej też się nudzi, ale tak bardzo jej to nie przeszkadzało. W końcu monotonia tez może być piękna. Tak właściwie to by poszła spać.

Perpetua Scout

- Genialny pomysł - powiedziała przeciągle. - Ale w dormitorium.
Wstała i poszła. Rzecz jasna - leniwie. Może spotka kogoś po drodze?

Mischa Trachtenberg

- Oczywiście, że genialny. - W końcu jej pomysł prawda?
Została tam gdzie siedziała, nigdzie jej się nie śpieszyło.

Syriusz Black

Przybiegł zdjął z półki książke w czarnej oprawce.Poczytał chwilę i wyszedł wpadając po drodze na bibiotekarza.Przepraszam-powiedział