Gdzieś w lochach

Moira Agrus

- Nie rozumiem, ale dobra. - Zmarszczyła śmiesznie brwi, jeszcze chwilę zastanawiając się nad tym, co powiedziała Mischa. - Jakby co, pamiętam. Wszystkie myszy jakie znajdę, przyniosę do ciebie - zadeklarowała się i sięgnęła po kilka owoców agrestu.

Mischa Trachtenberg

- Dzięki. - Zaśmiała się cicho. - A poza tym co u Ciebie?
Wracamy do świata żywych i kontaktujemy. Agrest wywołuje, urojenia.

Moira Agrus

- Nic. - Wzruszyła ramionami. - Poświęcam się unikaniu ciepła.
Ale agrest jest smaczny i to się liczy.

Mischa Trachtenberg

No smaczny, ale ma działania uboczne. A to może być dużym problemem. Ale my nie o tym.
- Beznadziejna pogoda. - Powiedziała marszcząc brwi. - I po to są właśnie lochy. - Do dała z triumfem w głosie. Jakby było sie czym szczycić. A może jest?

Moira Agrus

- Właśnie dlatego tu przyszłam. - Uśmiechnęła się.
Bo w lochach jest tak przyjemnie! Chłodno przedewszystkim.

Slivia P'Terror

Doszła tu jakimś cudem. Postawiła walizkę i mrużąc oczy patrzała bezwiednie w przestrzeń.

Slivia P'Terror

Po pewnym czasie wzięła walizkę i poszła szybkim, i pewnym krokiem wiedząc już gdzie ma iść.

Maxwell Ingart

- Pomóc?
Męski głos dobiegł Sylvię zza pleców, podczas gdy jego właściciel już sięgał po jej bagaż, najwidoczniej nie spodziewając się sprzeciwu.
Był rudy. - To rzucało się w oczy jako pierwsze. Jasny pomarańcz grzywki, która opadała z nonszalancją na oczy zasłonięte szybkami okularów i podobna nonszalancja w sposobie zawiązania krawatu ozdobionego granatowymi pasami.
Aha. Krukon. I to chyba "nieco" starszy.

Slivia P'Terror

Wyszła i zobaczyła chłopaka.
- Mówiłeś coś?
Spytała patrząc na niego przenikliwym wzrokiem.

Maxwell Ingart

Przenikliwy wzrok służył zapewne temu, by rudzielec się przestraszył, a przynajmniej odczuwał respekt. Niestety, Krukon był na swoim terenie, w dodatku przewyższał dziewczynę o około pół metra... Może dlatego zareagował jedynie uśmiechem.
- Pytałem, czy chcesz sama targać torbę, czy może pomóc ci ją zanieść do pokoju wspólnego Ślizgonów.

Slivia P'Terror

Także uśmiechnęła się lekko. Nie była pewna czy chłopak jest o dużo straszy od niej jednak widziała że jest znacznie wyższy.
- Już zaniosłam.
Odpowiedziała i popatrzała na niego "lustrując" go wzrokiem.
- Jednak możesz oprowadzić mnie po zamku, byłabym wdzięczna.
Powiedziała i znów spojrzała na chłopaka ale tym razem wzrok był inny. Może nawet to spojrzenie było ciepłe, pełne radości? Tego nie wiedziała sama.

Maxwell Ingart

Rysy twarzy sugerowały kogoś w wieku dziewiętnastu, może osiemnastu lat. A zatem był albo wyrośniętym szóstoklasistą (co mało prawdopodobne), albo już OWTeMowcem.
- Nowa? - domyślił się, co w końcu trudnee nie było. - Jestem Maxwell Ingart.
Wyciągnął dłoń, by uścisnąć tę rozmówczyni.

Slivia P'Terror

- Owszem nowa.
Powiedziała i uścisnęła rękę. Nie wiedząc już co powiedzieć umilkła i spuściła wzrok.

Maxwell Ingart

- Powinnaś podać imię - podpowiedział konspiracyjnym, ale wyraźnie roześmianym szeptem.

Slivia P'Terror

- A, tak przepraszam.. Silvia P'Terror.
Powiedziała i znów umilkła zmieszana że zapomniała o tak ważnym szczególe.