Korytarz na czwartym piętrze

Tibby McGregor

Oj, a ona chciała byś miła. Naprawdę.
Szkoda, że źle ją zrozumiałaś. Wielka szkoda.
Tibby z grzeczności wzięła książkę i spojrzała na tytuł. Usmiechnęła się do siebie i podziękowała Peppy łagodnym spojrzeniem.
- Przepraszam.

To tak zamiast dziękuję.

Perpetua Scout

Ależ ona nie zrozumiała jej źle. Ona po prostu też chciała zareagować na to w miarę sympatycznie. A że wyszło jak zwykle, czyli w ogóle, to już nie jej wina, prawda?
- Odprowadzę cię do biblioteki - stwierdziła pogodnie, podnosząc się już na dłoniach. Wiesz, ściana, parapet i tak dalej.

Tibby McGregor

Mam nadzieję, że to odprowadzenie to tylko z powodu tej ściany, parapetu i tak dalej, a nie małej sympatii do Tibby. Bo ona polubiła Peppy. Dawno.
- Dobrze - przytaknęła głową i zebrała książki z parapetu. - Też tam idziesz?

Perpetua Scout

Nie idzie.
- Oczywiście, że tak - odpowiedziała kłamliwa paskuda.
Wiesz, Tibby, wy wcale nie stałyście naprzeciwko drzwi do biblioteki. Wcale! Skądże znowu. Mimo to Peppy ciągle z tym swoim irytującym, choć - nie zaprzeczę - wesołym grymasem skierowała się w ich kierunku pierwsza. Dwa równe kroki. Potem jeden obrót na palcach i to oczekiwanie malujące się na twarzy.
Ależ ona lubiła wyżej wymienioną towarzyszkę. Ogólnie dzieliła ludzi na tych, których lubi i na tych, których nie lubi. Nie istnieli obywatele pomiędzy, takowych naprawdę brak!
A tu grupa pierwsza jak nic...! Zapewniam.

Tibby McGregor

No to nie pozostaje nic innego jak tylko się cieszyć. Zdrowie Peppy i jej podziału!
Dwa kroki to w rzeczywistości dość daleko. Szczególnie dla tych dwóch dziewczyn.
Tibby spojrzała na towarzyszkę i nacisnęła klamkę.
- Panie przodem - uśmiechnęła się do Peppy i czekała aż ta ruszy przed siebie.

Perpetua Scout

Ta uśmiechnęła się raz jeszcze (niedługo zapewne dostanie szczękościsku) i ruszyła jako pierwsza. Brawa za odwagę.