Główna sala

Terry Wingstock

Popatrzył w jej kierunku. I jakoś mu się znowu głupio zrobiło.
Podrapał się po głowie.
- Wiesz... Przepraszam, że tyle kłopotów sprawiłem. Niepotrzebnie się zdenerwowałaś. I to omdlenie... - urwał, zdając sobie sprawę, że gada jak idiota.

Zerknął na dziewczynkę z warkoczykami. Szkoda było tej małej... Bo ona na pewno się zmartwiła zdrowiem Ailith. Postanowił jakoś rozładować atmosferę.
- Więc jak z tym wypruwaniem flaków? - uśmiechnął się. Ot tak. Normalnie.

Lucy D. Vivian · Gość

- Bo się doprosisz, schody to i tak już sporo - fuknęła jasnowłosa w stronę Terry'ego. Ale nie spuszczała wzroku z Ailith. Dotknęła jej czoła, by zmierzyć gorączkę.

Ailith Ingart

Gorączka, gorączka... Ailith w ogóle była jakaś taka ciepła. Ale może to dobrze, zimne równa się martwe.
Oddychała spokojnie, miarowo. Więc może wszystko było w porządku? Po prostu zasłabła, przejdzie jej.
Ruda zamrugała kilka razy. Nie, nie spała, po prostu czasem miała zamknięte oczy...

Terry Wingstock

Uśmiechnął się ponownie.
- Nie przedstawiłem się. Jestem Terry Wingstock - wyciągnął w kierunku małej ręke.
- Jak Ailith...? - zapytał niepewnie po chwili. Zupełnie tak, jakby odpowiedzi dziecka siedzącego przy rudowłosej wierzył bardziej, niż najżarliwszym zapewnieniom miejscowego "pana Znachora".

Lucy D. Vivian · Gość

- Cieplutka - oceniła Lucy - Cholera, kiejby gorączka, czy coś... - wyciągnęła i swoją dłoń - Lucy Dolores Vivian. Lolita. Albo Dolly. Albo po prostu Lucy.
Ciągle, rozkojarzona, patrzyła na kuzynkę.
- Aili?

Terry Wingstock

Nie umiał tego uzasadnić, ale obecność Lucy sprawiała, że czuł się spokojny o Ailith. Zupełnie inaczej niż wtedy, kiedy kręcił się po okolicy pan Znachor.
- Wiesz co... Pielęgniarka niedawno tędy przechodziła. Może ją znajdę, to da coś na gorączkę...- powoli zsunął nogi z łóżka. Lewa, spuchnięta jak balon cholernie go bolała, ale zawsze mógł podskakiwać kawałek po kawałku na zdrowej. Poza tym wokoło pełno było łóżek, których wysokie oparcia gwarantowały możliwość chwycenia się i ulżenia w marszu.

Ailith Ingart

Leżała, po prostu. Właściwie nieruchomo, z dłonią zaciśniętą na prześcieradle. Delikatnie poruszała ustami, nie wydając żadnego dźwięku. Jakby gdzieś tam w środku mówiła sama do siebie.

Terry Wingstock

Adekwatnie do tego, co powiedział, odkuśtykał w kierunku wyjścia do pokoju pielęgniarki, gdzie niedawno widział kobietę w białym kitlu. Nie było daleko. Ale droga troszkę mu zajęła.

Pielęgniarka, zajęta przekładaniem jakichś fiolek z szuflad do szafy, bez większych problemów dała mu eliksir. Widocznie była zmęczona po całym dniu zajmowania się ogromną ilością uczniów.

Powrócił do łóżka rudowłosej i usiadł na sąsiednim. Popatrzył na Ailith.
- Hej... Mam eliksir... Pomoże ci. Dasz radę wypić...? - wskazał buteleczkę, zerkając jednocześnie na Lucy. Nie, chyba nie musiał mówić na głos. Mała na pewno pomoże, w razie problemu.

Namrael Vivian

Na salę wkroczył Nam. A raczej wbiegł. Jego cień zdawał sięwirować w świetle świec. świec? Ale ich było za mało, żeby wywołąć taki efekt... Nieważne. "Miałem przeczucie, że coś się musiało stać..." Stanął przy łóżku Ailith. "Co jest?" spytał Lucy.

Lucy D. Vivian · Gość

Lucy pokiwała głową, z niepokojem przyglądając się rudowłosej. Ścisnęła jej dłoń.

Ailith Ingart

Odwróciła głowę i potoczyła po was całkiem przytomnym spojrzeniem szarych, błyszczących oczu.
- Przecież wszystko jest w porządku - wymamrotała, jakimś takim nie swoim głosem. Zbyt opanowanym.
- Wszystko w porządku - powtórzyła, mrugając powoli. Teraz było normalnie.

Lucy D. Vivian · Gość

Lucy cofnęła dłonią ku Namraelowi. Złapała go za krawat.
- Myślisz, że to rezonans wuja, czy jej coś jest? - dłoń jej zadrżała.

Terry Wingstock

- Wiemy, że w porządku. Dlatego nie ma tu pani pielęgniarki a jestem ja z eliksirem. Wypij proszę... -ponowił w kierunku Ailith.

Zerknął na przybyłego:
- Zasłabła i chyba ma gorączkę. Jestem Terry. Jeśli masz ochotę mi wyrwać flaki lub udzielić kazania, mogę cie zapisać na przyszły piątek - uśmiechnął się żartobliwie.

Namrael Vivian

Popatrzył na Ailith. Pochylił się. Dotknał jej czoła. "Nic z wujem." mruknał. Spojrzał przelotnie na Terryego. "Namrael" mruknął i wrócił do Ailith. Jego cień zdawał się okrywać ją całunem. Tfu, całunem, skojarzenia grobowe... Skąd one się biorą w waszych umysłach? "Co z tobą, rudzielko?" mruczał cicho.

Ailith Ingart

Wzięła fiolkę od chłopaka i spojrzała na nią krytycznie, podniósłszy się na łokciach do pozycji prawie siedzącej.
- Co to?

Uśmiechnęła się przekornie, z odrobiną znudzenia w oczach.
- Mówiłam, że wszystko w porządku.