Stół Ravenclawu

Matthew Gainsborough

Odskoczył, jak oparzony.
- Zadanie - wypalił szybko.

Natalie Hepburn

Zmarszczyła brwi.

Oruga Yagami

Spojrzała zawiedziona na Matt'a. W Japonii przyzwyczaiła się do yaoi, ale tutaj chyba relacje męsko-męskie nie są tak często spotykane.

Maxwell Ingart

- Będzie mi wolno mówić do ciebie "kotku" i pochodnymi do końca roku - zatryumfował Krukon, śmiejąc się donośnie.
Albo rzeczywiście byli parą, jak twierdziły szkolne plotki, albo chodziło o jakiś wyjątkowo głupi żart.

Natalie Hepburn

Z niedowierzaniem spojrzała na Ingarta, a potem na Matta.
Że oni...? To prawda?
O Boże.

Matthew Gainsborough

- Nie. Nie przesadzaj Max... - zmarszczył brwi.

Amelia Hammett

Amelia pobladła, co było zjawiskiem dość rzadkim.
Max, Matt, Max, Matt...
No nie, znowu?!
Czy ten chłopak nie może jednoznacznie określic swojej orientacji?

Oruga Yagami

O, zaczyna się robić ciekawie. Spoglądała z zainteresowaniem na chłopaków.

Maxwell Ingart

- Kiedy i tak cię tak nazywam - przypomniał Krukon z niewinnym uśmiechem. - Tyle że potem muszę udowadniać, jak dobrym sprinterem jestem, bo za każdym razem masz minę mordercy.

Namrael Vivian

Kaszel Namraela urwał się i teraz ślizgon z zainteresowaniem śledził rozwój sytuacji. Na jego twarzy błąkał się leciutki uśmiech, który wyraźnie poszerzył się na widok reakcji Amelki. No, słonko, ty to masz pecha...

Natalie Hepburn

Po słowach Maxwella Natalie spojrzała zmrużonymi oczyma na pana Gainsborough i wstała, zarzucając sobie torbę na ramię.
- Bawcie się dobrze - rzuciła, prostując się.
A potem powędrowała w kierunku wyjścia z Wielkiej Sali i już jej nie było.

Amelia Hammett

- No brawo, chłopcy - mruknęła, opierajac łokcie na stole. - Który za nią biegnie?
Zmróżyła oczy, widząc uśmiech Namraela.

Maxwell Ingart

- Mogę ja - mruknął Ingart, wstając i idąc za Natalie. - Jak mówiłem, mam w sobie coś ze sprintera.

Matthew Gainsborough

Jego dłoń, po raz drugi dzisiaj łupnęła o stół.
- Ingart, nie pozwalam. Ani dziś, ani w ogóle, ani przez rok. Zmień to zada... - Matt urwał, dostrzegłszy wychodzącą z sali Natalie.
Otworzył szeroko oczy i zbladł.
Ona chyba nie wzięła na poważnie...
O matko.
- Nie gram dalej. Na razie - wyprostował się, prawie dumnie i ruszył do wyjścia. Sprintem.

Namrael Vivian

"Chyba pan G. powinien się przebiec, ochłonać trochę..." Nam odpowiedział Amelii wyszczerzeniem zębów. Najwyraźniej znakomicie się bawił.

//ten mój refleks w postowaniu...//