Stół Slytherinu

Leah Lullietus

Co?
To nie było urocze syknięcie, a warknięcie.
Tym razem udało jej się skończyć zdanie. To dobrze.

Perpetua Scout

- Irytujące nucenie pewnej Ślizgonki, przeszkadzające przy spożywaniu cholernych tostów - odpowiedziała całkiem spokojnie.

Leah Lullietus

To idź ją uciszyć
Aż taką ignorantką nie była. Wiedziała, że to o niej. Ale... Lubiła nucić. Po prostu.

Perpetua Scout

- Skoro p ó j d ę, to nie będzie sensu bym ją uciszała - zauważyła.

Leah Lullietus

Widzisz? Masz wybór!
Wyglądała na naprawdę zainteresowaną zieleniną. Naprawdę naprawdę.

Perpetua Scout

- Tak, mogę tu zostać i cię słuchać albo iść i cię nie słuchać.
Westchnęła trochę teatralnie, ponownie nalewając do kubka herbaty.
- Cóż za dylemat.

Leah Lullietus

Prawie jak być albo nie być - Uśmiechnęła się jakoś krzywo. Do zieleniny. Zielenina uśmiechu nie odwzajemniła niestety.

Perpetua Scout

Nie odpowiedziała. Po prostu zamieszała w kubku.

Leah Lullietus

A Leah wykorzystała okazję i wróciła do nucenia swojej piosenki.

Perpetua Scout

- Nie być.
Wstała po prostu i sobie poszła.

Leah Lullietus

Rzuciła jej krótkie, mało zdziwione spojrzenie i po chwili też wstała.
Wyszła, oczywiście. A co miała zrobić? Siedzieć jak głupia i śpiewać dla zieleniny? Przecież była Ślizgonką. Ślizgonki nie rozmawiają z jedzeniem.

Perpetua Scout

Westchnęła cichutko, przestając mieszać w kubku. Przez ostatni kwadrans wsypywała do niego cukier. Ile ich było... tych łyżeczek? Nie liczyła. Ze znudzeniem wpatrzyła się w papkę w naczyniu. Odsunęła je od siebie, bardziej odruchowo niż z potrzeby. Westchnęła ponownie. Mało dramatycznie. Było to westchnienie znudzonej Ślizgonki, która wcale, a wcale nie szukała towarzystwa.... wcale? No, może trochę. Troszeńkę? Albo i więcej.

Mischa Trachtenberg

Westchnęła i usiadła przy stole, wzięła w rękę tost i zamknęła oczy.
Zasnęła?
Ja nazwałabym to medytowaniem

Perpetua Scout

- Mischaaa! - to był szept pełen czegoś takiego dziwnego, wręcz nietypowego dla Peppy. Może radości? A może... chciała po prostu obudzić dziewczynę? Kto ją tam wie.

Mischa Trachtenberg

Upuściła tost i uderzyła głową w blat stołu. Po chwili machnęła ręką i powiedziała: "Kocham Cię" skierowane w przestrzeń.
obudzić się nie dała. Trzeba czegoś lepszego niż teatralny szept, zeby ubudziec Trachtenberg.