Stół Slytherinu

Leah Lullietus

Nawet nie wiesz, jak mi ulżyło - odpowiedziała.

Namrael Vivian

"Jestem w stanie to sobie wyobrazić" uśmiechnał się promiennie.

/zaraz wracam [mam nadzieję]/

Leah Lullietus

Tymczasem, ja chyba jednak naprawdę pójdę się zdrzemnąć - powiedziała i, zanim zdążył zareagować, wyszła.

[a ja nie wracam tak zaraz, bo wybywam do kina ^^]

Namrael Vivian

Uśmiechnał się. Bardzo, bardzo lisio. Nalał sobie soku, wychylił puchar jednym haustem i, widząc opuszczający salę tłumek, ruszył za nimi.

Perpetua Scout

Uprzednio przepuszczając tłum Ślizgonów, zajęła miejsce przy skraju stołu. Omiotła salę wzrokiem, zatrzymując go dłużej na magicznym sklepieniu. Widząc dzisiejszą pogodę, prychnęła niezadowolona i w milczeniu zajęła się posiłkiem.

Po bliżej nie określonym czasie, dochodząc do wniosku, że dalsze konsumowanie czegokolwiek jest bezsensowne, wstała i udała się w bliżej nieokreślonym kierunku.

Silva Beravitre

Usiadła gdzieś w samotności, po czym dyskretnie sięgnęła po misę z sałatką.

Perpetua Scout

Perpetua usiadła, dość niezdarnie zresztą, obok Silvy i zapragnęła napić się czegoś bynajmniej nie zimnego. Owe pragnienie w tempie szybkim urzeczywistniła.
- Witaj - rzuciła w stronę Ślizgonki.

Silva Beravitre

- Hej - rzekła pogodnie Silva, obrzucając Perpetuę krótkim spojrzeniem, po czym pochłonęła sałatkę znajdującą się na jej widelcu. Mniam, mniam, była bardzo pyszna.

Perpetua Scout

Perpetua uśmiechnęła się. Bynajmniej nie tak jak zwykle - nie ironicznie i krótko. Był to uśmiech, choć może mało widoczny, ciepły i długi. Dużo dodał jej urodzie. Rozjaśnił twarz, a może i nie tylko.
Zaraz potem zabrała się za tosty z grubą warstwą powideł śliwkowych.

Silva Beravitre

- Ja zawsze smaruję tylko masłem - zagadnęła Silva, z zainteresowaniem wskazując widelcem tosty koleżanki - Kiedy byłam mała, zjadłam razem z powidłami na tostach muchę, więc mam teraz uraz.

Perpetua Scout

Peppie niepewnie obejrzała swoje tosty. Głośno (i niepewnie, oczywiście) przełknęła ostatni kęs i podziękowała Silvie za tą uwagę.
- Jakie to były powidły? - zapytała z wzrastającym zainteresowaniem, obiecując sobie, że będzie ich unikać.

Silva Beravitre

- Nie pamiętam - odparła ze śmiechem - byłam dzieckiem, nawet nie jestem do końca pewna, czy tej muchy sobie nie wymyśliłam. W każdym razie jakoś mnie odpycha od powideł, ale nie sądzę, by w twoich tostach były jakieś insekty.
Silva dokończyła sałatkę i z zainteresowaniem rozejrzała się po stole w poszukiwaniu jakiś słodyczy.

Perpetua Scout

- Miło z twojej strony - podziękowała, przywołując dawny ton bez którego to czuła się tak samotna. - Te powidła są naprawdę dobre - stwierdziła, zastanawiając się, czy aktualnie naprawdę rozmawia o powidłach.
Trochę zawstydzona chwyciła za kielich i wypiła całą jego zawartość.
- Aczkolwiek wolę truskawkowe - odruchowo wróciła do tematu.

Oliver Handburg

Ku dwójce dziewczyn zbliżył się wysoki Krukon.
- Witajcie - rzucił i, nie czekając na reakcję dziewczyn, przysiadł się do Stołu Ślizgonów. - Jak po wakacjach? - zapytał, jednocześnie ciekawie rozglądając się po stole. Cóż, nadzieja, że znajdzie na nim coś lepszego niż na stojącym nieopodal stole Krukonów, okazała się złudna.

Silva Beravitre

- Powidłowo - rzekła Silva, ziewając potężnie. - Znaczy... prawidłowo.