Szklarnia "Amazońska"

Lori Backer

- I co, uwierzyłeś w to? - zainteresowała się.

Tristan Miseris

- Nie widać po mnie? - Bestiar puścił porozumiewawcze oko do Lori. - Chyba nie powiesz, że jestem normalny.

Lori Backer

Uśmiechnęła się.
- Mówić to ja mogę różne rzeczy...

Tristan Miseris

Nastała chwila milczenia.
- Jestem nienormalny - stwierdził w końcu Tristan. - Na studiach nie bałem się niczego. Nie było zwierzęcia, do którego bym nie podszedł - wierzyłem w swoje gwizdki po prostu. Praktycznie się na nich nie zawiodłem.

Lori Backer

- Lepiej uważaj. - Pogroziła mu żartobliwie palcem.

Tristan Miseris

- Raz nie uważałem i teraz muszę nosić okulary - zauważył.

Lori Backer

- Co się stało?
Hej, panno B., nieładnie zadawać tyle pytań!

Tristan Miseris

Tris machnął ręką.
- Wąż mi plunął jadem w oczy - wyjaśnił. - Ciężko było to wyleczyć, zawaliłem rok studiów.

Lori Backer

Podrapała się po brodzie, zastanawiając się, co powiedzieć.
- Ojej - zdecydowała się w końcu. - Cieszę się, że mi się nic takiego nie przytrafiło - dodała.

Tristan Miseris

- Było bolesne - przyznał Tristan. - W sumie większa krzywdę zrobiłem sam sobie, miotając się po sali. Nie widziałem przez... pięć miesięcy?
Profesor mówił o wszystkim, jakby nie było to nic strasznego, a dla niego nie stanowiło żadnego traumatycznego przeżycia - ot, zwykła przygoda ze studiów.

Lori Backer

- Pięć... miesięcy?! - Zasłoniła słonią usta z przerażenia. - Jak to... jak to zrobiłeś? Tfu, przeżyłeś...
A ona zdecydowała się traktować tę sprawę zupełnie inaczej niż on.

Tristan Miseris

Tris wzruszył ramionami.
- Jakoś uwierzyłem lekarzom, że odzyskam wzrok - wyjaśnił. - Wróciłem do domu, starszy brat robił mi za niańkę i jakoś przeżyłem te pół roku.

Lori Backer

Siedziała chwilę w milczeniu, zdawając się przetwarzać informacje.
- Jak to jest... nie widzieć? - zapytała nieśmiało po chwili.

Tristan Miseris

- Dziwnie - przyznał Tristan. - Zwłaszcza, jeśli straciło się wzrok tak nagle. Nie umiałem sobie z początku poradzić, rozbijałem się o wszystko. No ale jakoś sobie w końcu poradziłem - z pomocą brata oczywiście, ale sobie poradziłem.

Lori Backer

Zamknęła oczy i spróbowała sobie wyobrazić drogę do wyjścia z Oranżerii - nie było szans, by trafiła tak do zamku.
Westchnęła, ale nie otworzyła oczu.