Dziedziniec

Ailith Ingart

- To widać mam okropny gust - fuknęła gniewnie.

Lucy D. Vivian · Gość

- Podoba ci się ta maślana ciapa?! - Lucy przeraziła się momentalnie - Czy to tylko akt buntu wobec nas, a w szczególności wobec Maxwella? Sama sobie robisz na złość, Ailith. Pora, byś to zrozumiała.
Otrzepała mundurek.
- I to prędko, bo tak jak nikt z nas nie życzy ci źle, tak Twoja desperacja w dążeniu do określonych celów zaczyna budzić we mnie niesmak. Jako jedyna osoba, która wie, co leży ci na sercu, pozostawiam jedynie pusty żal po takim zachowaniu.
Zimny gniew błysnął w jej oczach. A potem odmaszerowała do szkoły, wściekła jak wszyscy diabli.

Ailith Ingart

Nawet nie drgnęła podczas tyrady małej Gryfonki. Drgnieniem powieki nie zdradziła, że mogłaby się tym w ogóle przejąć. Ale przejęła się, gdzieś tam w środku.
- Szlag - mruknęła wyjątkowo elokwentnie i z powrotem spojrzała w niebo.

Niedługo potem wstała, otrzepała spódniczkę i wróciła do zamku, złorzecząc cicho pod nosem.

Corinne Hawkins

Wyszła na dziedziniec. Ostatnio przebywa tam coraz częściej.
Zerknęła na parapet, pod którym wczoraj pocieszała ją Perpetua. Westchnęła, po czym usiadła na nim. Nad jeziorem majaczyła postać Fauntleya i jakiegoś chłopaka, którego nie znała. Zastanawiała się, czy podejść, ale nie była pewna, czy Puchon dalej się na nią gniewa.
Ale chyba nie, skoro jej macha?... Postanowiła zaryzykować i do niego podejść.

Leah Lullietus

Wyszła na dziedziniec, zaczerpnąć świeżego powietrza.
Nie miała ochoty na nic szczególnego - najmniej zaś na bieganie / chodzenie / inne formy poruszania się - więc usiadła na ziemi.

Maxwell Ingart

Rudzielec stanął pod ścianą i wygrzebał z kieszeni paczkę papierosów.
- Hej - mruknął powitalnie do Leah, siadając na parapecie, w załomie muru, tak że nie można go było dostrzec z okien. Poprawił szalik, owinięty kilka razy dookoła karku, po czym zaciągnął się dymem.

Aisling Biteford

Powietrza! - zdawał się krzyczeć organizm Isie, zatruty Ognistą.
Uhm, Leah.
Tak, Aisling, miałaś jej wygarnąć! Jesteś zła, to wszystko przez Franklina, przez nią, po co z nią zrywał czy ona z nim, Nigel dalej śpiewałby jej piosenki! Nigel był już dorosły, miał dwadzieścia dwa lata. Ale czasami pisał, śmiesznie, słowami tych piosenek.

Leah Lullietus

Samobójca - rzuciła zamiast powitania. - Marchewkowy samobójca
Spojrzała w jego kierunku, równie nijako jak poprzednio.

Maxwell Ingart

- Czemu samobójca? Jesteś aż tak wściekła?
Jeśli nie widzą ciebie, najczęściej i Ty nie widzisz ich. Ingart był ukryty przed wzrokiem przechodzących przez dziedziniec, ale i sam niewiele widział. Nie dostrzegł na ten przykład Aisling.

Leah Lullietus

Nie jestem wściekła w ogóle. Nie mam powodu.
Wzruszyła ramionami, a coś w głowie powiedziało 'Masz. List. Cholerny list.'
Ale palenie zabija, wiesz? - dodała po chwili.
Chyba słyszała czyjeś kroki, ale nie odwróci się, póki ta osoba nic do niej nie powie. Nie była.

Maxwell Ingart

- Wiem - odpowiedział z prostotą. - Siedzenie na ziemi bez płaszcza, i to w dodatku w taką pogodę, też. Przeziębisz się, Żmijko.
Strzepnął nieco popiołu.

Leah Lullietus

Od kiedy tak się o mnie martwisz, Marchewkowy? Chcesz zostać moim aniołkiem?
Prychnęła, ale posłusznie podniosła się z ziemi. Podeszła do niego i stanęła naprzeciwko całkiem blisko.

Aisling Biteford

Dobrze, niech jej nie zauważą. Ona po prostu zakradnie się i zabije Leah. Albo sama umrze z rozpaczy.
Zaśmiała się cicho. Histerycznie. Niedobrze, niedobrze. Było jej niedobrze i wciąż czuć było od niej Ognistą. Ale nie. Ona po prostu się oblała w Izbie Pamięci, kiedy chowała butelkę za siebie. Nie była już pijana, choć pewnie tak wyglądała.

Maxwell Ingart

- Prędzej diabłem albo sumieniem. Będę miał rogi i kłuł cię widłami za robienie głupich rzeczy i nieodrabianie prac domowych.
Uśmiechnął się kpiarsko, gasząc peta o parapet.

Leah Lullietus

Już się boję
Usłyszała śmiech i odwróciła się, ale nikogo nie zauważyła z tym jej pseudo sokolim wzrokiem.
Możesz mnie uchronić przed głosami osób, których nie ma? Tak na dobry początek
Ponownie spojrzała w jego stronę.