Główny księgozbiór.

Leah Lullietus

Nie wiem - przyznała.
Podniosła się z miejsca i spojrzała na Iskierkę tak... pożegnalnie.
Chyba nie chcę wiedzieć.
Wyszła.

Aisling Biteford

- Idiotka! - wrzasnęła jeszcze, rzucając w zamknięte przed chwilą drzwi ciasteczkiem.
Pokochaj mnie, nie twe usta...
Drzwi trzasnęły - Isie wyszła z biblioteki, zabierając słoik ciasteczek. Zapowiadała się długa, rozśpiewana noc.

Namrael Vivian

Namrael wszedł do biblioteki. Wyglądał kiepsko - blady, zmęczony, z podkrażonymi oczami wyglądającymi jak mocno przygasłe węgle. Rozejrzał się po pomieszczeniu, postąpił krok w stronę najciekawszego (czytaj: najmroczniejszego) regału...

...i nagle był na kolanach a cienie wirowały wokół. Dosłownie. Cienie regałów, stolików, krzeseł - wszystko zdawało się migotać i powiewać, jakby chciały oderwać sie od materii będącej ich bezwolną sprawczynią. Nam klęczał, podpierając się drżacymi rękami, walcząc z zawrotami głowy. Wiedział co siędzieje. Doskonale wiedział. Wbił popielate spojrzenie w podłogę, usiłując zebraćsięw sobie. Spokój. Samokontrola. To tylko kolejny atak. Przejdzie. Minie.

I faktycznie, przeszło. Minęło. Tak nagle jak sie zaczęło. Wciaż drżąć, Namrael podniósł się z podłogi i rozejrzał. Cienie wróciły na swoje miejsce. Bibliotekarz chyba był na urlopie, inni uczyli się albo oglądali zachod słońca. Dobrze. Otarł rękawem pot z twarzy. Udało się. Znowu. Westchnął głęboko i ruszył pomiędzy półki. Gdzieś tu było ciekawe dzieło o Papierowej Magii taoistów...

Namrael Vivian

Hmmm...

Demonologia... Egzorcyzmy... Ogień... Mity i legendy... Czary wygnania... Rozpoznawanie istot duchowych...

Za duzo tego nie było. Większość ksiażek spoczywajacych na dwóch stolikach przed Namem, który ustawił je w kącie wraz z paroma krzesłami, pochodziła z jego prywatnych zbiorów. Ale zawsze coś. Ciekawe, co z Ianem?

Ian Murray

Przyszedł chwilę później, z miną uczestnika konspiracji i torbą wypchaną... czymś.
I kilkoma książkami.
Mózg, umysł, psychoanaliza, przypadki opętania i jakieś traktaty alchemiczne.
Położył torbę na stole i niechętnie przesunął ją w stronę Ślizgona.

Namrael Vivian

Skinał mu głową. W podzięce? NA powitanie? Zajrzał do torby. Co tam ciekawego?

Ian Murray

Dużo różnych rzeczy. Jakieś fiolki, odręczne notatki, ryciny, kilka preparatów w małych słoikach... i narzędzia. Dużo, dużo narzędzi.
Czyli to Ian miał na myśli, mówiąc o 'pamiątkach z wycieczki'. Po prostu okradł Sekcję Eksperymentalną.
Uśmiechnął się i wziął jedną z książek.

Mischa Trachtenberg

Weszła do biblioteki. Wyglądała świetnie. O ile potargane włosy, zmrużone oczy, i okropnie blada twarz zaliczyła się, do właśnie takiego miana. Mimo to wyglądała uroczo? Można to tak określić. Sięgnęła książkę usiadła przy stoliku pod oknem. Omiotała pomieszczenie nieprzytomnym spojrzeniem, otworzyła książkę i położyła na niej głowę.

Namrael Vivian

Skinął głową Mischy i zaczął przeglądać sprzęt Iana. "Po co Ty to wziąłeś?" spytał. Dość zimno.

Ian Murray

- Złożyło się na to kilka różnych czynników - burknął. - A główny był taki, że przy pomocy kilku podobnych 'zabawek' udało mi się pomóc paru osobom, więc czemu nie?
Skrzywił się, słysząc chłodny ton Viviana.

Namrael Vivian

"Czemu?" zamknął torbę i odstawił. "Nie potrafisz obsłużyć sporej części tego sprzętu, zalożę się. A cały jest przesiaknięty paradygmatem technokratycznym. Nie zdziwię się, jeśli w Hogwarcie dość szybko sie rozpadnie, będzie działał źle lub w ogóle. Ale to Twój problem. Masz jakiś pomysł czego szukać?

Ian Murray

- Część już zwariowała - przyznał niechętnie. - Ale muszę cię zdziwić, to działa dość podobnie do aparatury medycznej. Między innymi, dzięki temu podobieństwu udało mi się was wyciągnąć.
Zastanowił się.
- Do długiej rozmowy nie uda nam jej się zmusić. Freud odpada. Ale traktaty alchemiczne zapowiadają się obiecująco.

Namrael Vivian

Westchnął i na chwilę zamknął oczy. Skupiał się? Koncentrował? Oczyszczał umysł? Myślał? ...klął? "Dobra. Bierz alchemików, ja biorę tych kilku demonologów których tu mają. Do boju."

Ian Murray

Uśmiechnął się.
- Dobrze, że tak często przymierzali się do 'rozdzielania nierozdzielnego'. Dusza od ciała, wiesz... Teoretycznie można by 'podzielić' ją na trzy części i złożyć z powrotem dwie. Ale to by pochłonęło tyle energii, że tu nie zostałby kamień na kamieniu.
Wrócił do lektury.

Lucy D. Vivian · Gość

Lucy siedziała na ławce i wpatrywała się w chłopaków wzrokiem o tyle uważnym, co pełnym skupienia.