Dziedziniec

Perpetua Scout

- A musi być jakiś konkretny powód?
Zmarszczyła lekko brwi, witając Abbie skinieniem głowy.

Abigail Patton

Uznała, że pytanie raczej na pewno nie jest do niej, toteż milczała dalej, wpatrując się w dalekie jezioro. nagle wydało jej się czymś godnym najwyższej uwagi.
Odkiwała głową Peppy i uśmiechnęła się lekko.

Fauntley Prentice

- Może być niekonkretny - odpowiedział z krzywym uśmiechem. Abbie niezauważył, może dlatego, że bardziej interesował go horyzont.

Perpetua Scout

- Chęć zobaczenia pańskiej osoby będzie wystarczającym powodem?
Bo przecież wcale nie musiała mu tłumaczyć, że całkiem przypadkiem na niego wpadła, a wyszła na dziedziniec chcąc poobserwować warunki atmosferyczne i pooddychać świeżym powietrzem, prawda?

Abigail Patton

Wpatrywała się apatycznie w zamek, starając się nie pokazać, żę dyskusja Fauntleya i Peppy coraz bardziej ją interesuje.
Nie dała po sobie tego poznać. Dla każdego była po prostu rozczochranym Puchoniątkiem gapiacym się na Hogwart.

Fauntley Prentice

Roześmiał się.
- Nie - odpowiedział przez śmiech. - Będzie jedynie ewidentnym kłamstwem - dodał, odwracając się przodem do zamku i siadając po turecku. Spojrzał na nią z rozbawieniem, splatając palce.
- Skłamiesz Perpetuo patrząc mi w oczy?

Perpetua Scout

Przeniosła wzrok z nieba na jego jakże skromną osobę i wykrzywiła usta w szelmowskim uśmiechu.
- Gdzieżbym śmiała.
Nie, bo ona wcale właśnie nie skłamała.

Abigail Patton

Podniosła się, i powłóczając nogami, zaczęła iść w stronę wyjścia.
Miała nadzieję, że ktos ją zawoła, a jednocześnie była pewna, że nikt tego nie zrobi.

Fauntley Prentice

Bardzobardzo skromną.
- No tak - zaczął, a jego uśmiech przybrał nieco na złośliwości. - Jak mogłem zapomnieć, że niewinne istoty nie parają się kłamstwem.
Pochylił nieco głowę, starając się stłumić śmiech. Kiedy podniósł głowę, odrzucając włosy z twarzy był już tylko rozbawiony. Zauważył wreszcie Abbie i uśmiechnął się do niej.

Perpetua Scout

- Niewinne istoty są w końcu takie niewinne. - Westchnęła teatralnie, wyrażając tym "i takie nudne". - I wolałyby być nieoskarżane o kłamstwa - uzupełniła. Tak dla jasności. Na przyszłość.
Spojrzała przelotnie na odchodzącą Abbie, czy jak jej tam.... Uniosła niezbyt wysoko brwi i spojrzała sugestywnie na Fauntley'a.
- Wołaj, Rycerzyku. Taki twój los.

Fauntley Prentice

Zamrugał, nie wiedząc w pierwszej chwili o co tak naprawdę chodzi.
A potem westchnął. No tak - Abbie. Spojrzał za odchodząca Puchonką, a potem przeniósł wzrok na Perpetuę.
- Mam dzisiaj zanik syndromu Starszego Brata - oświadczył powoli i uniósł bezradnie ręce. - Nic na to nie poradzę.
Zamilkł na chwilę, spod zmrużonych powiek obserwując niebo.
- Przecież jeszcze nie skłamałaś, więc nie czuj się oskarżana. Tylko winny się tłumaczy - dodał i nie zadbał o to, żeby sugestia poszła na spacer.

Abigail Patton

A więc poszła ostatecznie. Uff.
Mimo wszystko, było jej trochę przykro. Sama nie wiedziała dlaczego.

Perpetua Scout

Odprowadzała Puchonkę wzrokiem przez pewien czas, aż spojrzała na niego ponownie, doskonale ukrywając zdziwienie. Miała ochotę założyć sugestii smycz i przywiązać do jakiegoś odległego drzewa.
- Trudno, Starszy Bracie. - Mugole nazywają to chyba "grą na czas".
- Nie czuję, nie tłumaczę.
Wzruszyła lekko ramionami. Nudny temat.
Ściemniło się dziwnie szybko, nie każąc im podziwiać malowniczego zachodu słońca. Ciemność była ciekawsza.

Fauntley Prentice

Dobrze, że ściemniło się szybko. Nie lubił zachodów słońca, bo dziwnie kojarzyło mu się to z długą, męczącą agonią. Dnia, oczywiście.
Nie podzielił się jednak tą myślą z Perpetuą. Dlaczego? Przecież i tak najpewniej ma go za wariata.
Ale przemilczał to, nie drążac także tematu domniemanego kłamstwa. Odchylił się nieco do tyłu, podpierając rękami.
- A jak się ma samopoczucie drogiej nauczycielki? - zapytał, nie mogąc ugryźć się w język. A chyba powinien to zrobić. Bardzo boleśnie - może przybyłoby mu trochę taktu i wyczucia z obolałym językiem.

Perpetua Scout

- Czyżbym cię czegoś uczyła, Panie Puchon?
To nie zabrzmiało złośliwie, ale z całą pewnością właśnie takie było.