Korytarzyk

Perpetua Scout · Wysłany: Pon 16:23, 19 Mar 2007 Temat postu:

Szła. Starając się oczywiście nie potykać o własne nogi - co, swoją drogą, miała w zwyczaju.

Perpetua Scout · Wysłany: Pon 16:48, 19 Mar 2007 Temat postu:

Zeszła, o dziwo, nie upadając ani razu.

Natalie Hepburn · Wysłany: Śro 14:40, 21 Mar 2007 Temat postu: ~*~

Natalie szła przez korytarzyk w kierunku sowiarni, trzymając w ręku kawałek pergaminu zapisany drobnym maczkiem, który musiał być wysłany jeszcze tego dnia.
Marszczyła brwi w zamyśleniu i raz po raz potykała.
To jest właśnie tak zwana rodzona matka...

Mischa Trachtenberg · Wysłany: Pon 17:46, 26 Mar 2007 Temat postu:

Wchodziła powoli czytając oba listy. W połowie schodów podarła większy list schowała resztki do kieszeni i zawróciła gwałtownie zbiegając po dwa stopnie.

Nola Rice · Wysłany: Pią 20:04, 30 Mar 2007 Temat postu:

Z góry zbiegła szybko obca osoba. Nola uskoczyła w bok, by uniknąć zderzenia. Oddychała przez chwilę głęboko oparta o wilgotny mur i uspokoiwszy się, ruszyła dalej w kierunku sowiarni.

Aisling Biteford

Usiadła na schodach po to tylko, żeby wreszcie się przeziębić.
Nie miała żadnego listu ani nawet pomysłu na list. Chciała sobie popłakać nad głupimi włosami...
MERLINIE!
Co ona zrobiła ze swoimi włosami? Stoją we wszystkie strony, jakoś tak posklejane... poplątane. Zaplecione w warkoczyki, w bardzo dużo brzydkich, nieudanych, okropnych warkoczyków, które wczoraj z nerwów zaczęła pleść w dormitorium. Wiązała je niebieskimi gumeczkami.
Nieudolnie, chlip.
Biedne włosy, głupia Isie! A gdyby miała tę przeklętą "Czarownicę", gdyby jej nie zgubiła...
Pociągnęła nosem, szarpiąc jeden z blond warkoczyków, który ciągle spadał jej na czoło.

Leah Lullietus

W wolnych chwilach między herbatą a wtedy (teraz?) napisała w końcu odpowiedź na ten cholerny list od Franka. Składał się on aż z jednego słowa i podpisu. NIE. LEAH.
Słysząc płacz, miała ochotę się cofnąć. Ale niestety wiedziała, że jeśli nie wyśle tego teraz, następna okazja się nie nadaży. Wzięła głęboki oddech i... zatrzymała się na Iskierce. Dosłownie.
Zaklęła niezbyt przyzwoicie i spojrzała w dół. A potem wybnuchnęła śmiechem.
Iśka...? - wydusiła z siebie.
Jakby wczoraj nie było, jakby listu nie było, jakby niczego nie było.

Aisling Biteford

Zacisnęła pięści w bezsilnej złości i zaczęła nimi wymachiwać.
- Nie, nie Iśka! Aisling idiooooootkaaa - jęknęła, wycierając łzy rękawem fioletowego swetra. Trochę za dużego, który w chwili natchnienia udziergała ciotka Tessie.
A potem przypomniała sobie wczoraj i znów zrobiło jej się niedobrze. Pociągnęła nosem.

Leah Lullietus

Nie ma nic bardziej żałosnego od płaczącej czarodziejki. - Złapała ją za ręce, nie siląc się na delikatność. - Już, przestań
Pogłaskałaby ją po głowie, ale bała się, że te warkoczyki są zaraźliwe. Zamiast tego uśmiechnęła się do niej.
Opowiedz lepiej, co... - urwała. Nie wiedziała, jak to ująć, by nie obrazić dziewczynki. - Jak wpadłaś na taką genialną fryzurę?

Aisling Biteford

- Nieeee kpij zeee mnieeee! - wrzasnęła, znów zalewając się łzami. - Bbbo wwwczooraaaj jjakkkkkośśsś taaakkk, nooooo!
Chętnie wyrwałaby ręcez rąk kuzynki, ale nie miała siły. Zresztą, gdyby je wyrwała, to zaczęłaby z kolei wyrywać sobie wstrętne... to zło!

Fauntley Prentice

Szedł zamyślony i pewnie minąłby je, nawet nie zauważając, gdyby nie to, że Isie tak przeraźliwie wyła.
- Isie? - zapytał, zanim zorientował się, że obok stoi Leah.
Cudownie.

Leah Lullietus

Przepraszam - powiedziała. Naprawdę? Leah przeprosiła czy tylko wyobraźnia Iskierki podpowiadała jej tak dziwne obrazy?
Puściła dziewczynkę i usiadła obok. A potem - z wielkim trudem, bo mała wyrywała się a ona naprawdę nie chciała tego robić - dotknęła dłonią jej włosów albo czegoś, co kiedyś nimi było.
Takie zaklęcia to nie jest moja specjalność - skłamała gładko. Ile to razy musiała ratować Abbie z takiej opresji? To był ich wspólny, rodzinny tik nerwowy - zaplatanie paskudnych warkoczyków, których nie dało się rozplątać. - Ale nie ruszaj się. Będę się starać.
Spojrzała na dziewczynkę, czekając na pozowolenie.
Puchona nie zauważyła. Albo tylko udawała.

Aisling Biteford

- Merlinie...
Po co ten Fauntley tutaj szedł. Starała się schować za Leah. Tym samym uniemożliwiając chwilowo rozplatanie warkoczyków.

Leah Lullietus

Nie wierć.. - urwała. Zauważyła Fauntleya.
A temu co? Życie c i zbrzydło, Panie Puchonie? Czy przyszedłeś okazać wyższość nad małą, biedną Iskierką, zresztą nie pierwszy raz? - syknęła.
Sięgnęła ręką do szaty, ale w kieszeni znalazła list. Udusi go papierem?

Fauntley Prentice

Zagryzł wargi i starając się nie uśmiechnąć. Ani nie wybuchnąć śmiechem.
Isie wyglądała dość... oryginalnie.
- Wiesz, Leah, rzadko okazuję nad kimś swoją wyższość - powiedział niewyraźnie, dalej zagryzając wargi. A czy życie mu zbrzydło, trudno było stwierdzić.
Może szukał wrażeń?